Great Ghosts - Mount Eerie

I had my hopes of how I would be

After living in exile

After closing your eyes to me

I even wrote scenes where I reemerged boldly

Bearded, alive, with eskimo eyes

New baby on my back, but from where?

But I didn’t count the fact that I have ghosts in my mind

Stowaways.

Great ghosts of my life

Great ghosts of old wives

And they’re howling!

So I spent my wilderness time rolling on the ground

Pulling my hair, and wrestling them off

Yelling at no one, punching snow

I gathered ghosts and gave them my lecture

I bid them away, I pleaded and cried.

I said,

There’s no room in my life for you, or you,

or your howling!

Let me undo these ropes and go on living without you

Not just change where we live

Go on get, I said

I had my hopes about how I would be after sending them off

After getting set free

But there’s no such thing as living

Without their prowling

As you can see, having descended the hill

I still look like me

I still wallow like Phil

And forever will

I’m teeming with ghosts and I’m still whining for wives

Knitting my brow

But now I’ve surrendered

In fact, I have joined in

Hear us howling!

Ik had mijn hoop op hoe ik zou zijn

Na in ballingschap te hebben geleefd

Nadat je je ogen voor me hebt gesloten

Ik heb zelfs scènes geschreven waarin ik brutaal terugkwam

Bebaard, levend, met eskimo-ogen

Nieuwe baby op mijn rug, maar waar vandaan?

Maar ik heb het feit dat ik geesten in mijn hoofd heb niet meegeteld

Verstekelingen.

Grote geesten van mijn leven

Grote geesten van oude vrouwen

En ze huilen!

Dus ik bracht mijn tijd in de wildernis door met rollen op de grond

Aan mijn haar trekken en ze eraf worstelen

Tegen niemand schreeuwen, sneeuw slaan

Ik verzamelde geesten en gaf ze mijn lezing

Ik bood ze weg, ik smeekte en huilde.

Ik zei,

Er is geen ruimte in mijn leven voor jou, of jou,

of je gehuil!

Laat me deze touwen losmaken en verder leven zonder jou

Verander niet alleen waar we wonen

Ga maar door, zei ik

Ik had mijn hoop over hoe ik zou zijn nadat ik ze had verzonden

Na vrijgelaten te zijn

Maar leven bestaat niet

Zonder hun rondsluipen

Zoals je kunt zien, nadat je de heuvel bent afgedaald

Ik lijk nog steeds op mezelf

Ik wentel me nog steeds als Phil

En voor altijd zal

Ik wemel van de geesten en ik zeur nog steeds om vrouwen

Mijn voorhoofd breien

Maar nu heb ik me overgegeven

Sterker nog, ik doe mee

Hoor ons huilen!