Earth - Mount Eerie

I don’t want to live with this feeling any longer than I have to

But also I don’t want you to be gone

So I talk about you all the time

Including the last day you were alive

And I hang your pictures around my house

For me to surprise myself with and cry

Everybody that used to know us seems concerned

But if they knew that when you went through my mind

I’m full of the love that illuminated our house for all those years

And made this dancing child who tears through the days

With a brilliance you would have deepened and sang along with

But you’re sleeping out in the yard now

What am I saying?

No one is sleeping

You don’t even have a dead body anymore

It was taken away

I went and wrote a check

And got a cardboard box full of your ashes

And a little plastic bag with your necklace

And I drove back home truly alone

I guess I didn’t bury you deep enough

When I poured out your ashes beneath the three witch hazels

That you planted in the yard a few years ago in a triangle for us

Where me and the kid were rolling in the grass the other day

And I saw actual chunks of your bones

Bleached and weathered, unerasable

You’re still out there in the spring upheaving

Coming out of the ground into air

Is that exact fragment your finger

That once caressed me not that long ago?

I still can feel it

And is that other shard a piece of your skull

That once contained the wild brain that used to overflow with loving?

Undiscovered and gone

And now just shrapnel remains:

Earth

Another place I poured your ashes out

Was on a chair on top of a mountain pointed at the sunset

I went back there last week after a year has passed

And noticed the chunks of your bones that haven’t been blown away

Are indistinguishable from the other pieces of animal bones

Brought there by coyotes, vultures, and gods

Against my will I felt a little bit of solace creeping in

But I laid there on the moss

Compost and memory:

There’s nothing else

I can hear Wolves in the Throne Room singing:

«I will lay down my bones among the rocks and roots»

At night I sit and picture myself curled up beneath

Ten feet of water at the bottom of the lake

I imagined trout bumping against me in the low diminished light

Holding my breath trying to be a boulder

Eroding, to join you in re-mingling with a background

Of churned muck coalescing in the dark

But to get ground back down to matter only

Eternal and dumb becoming not a thing

Abdicating form

Ik wil niet langer met dit gevoel leven dan nodig is

Maar ik wil ook niet dat je weg bent

Dus ik praat de hele tijd over jou

Inclusief de laatste dag dat je leefde

En ik hang je foto's in mijn huis

Om mezelf mee te verrassen en te huilen

Iedereen die ons kende, lijkt zich zorgen te maken

Maar als ze dat wisten toen je door mijn gedachten ging

Ik ben vol van de liefde die ons huis al die jaren verlichtte

En maakte dit dansende kind dat door de dagen scheurt

Met een schittering zou je hebben verdiept en meegezongen met

Maar je slaapt nu buiten in de tuin

Wat zeg ik?

Niemand slaapt

Je hebt niet eens meer een lijk

Het is weggenomen

Ik ging en schreef een cheque uit

En kreeg een kartonnen doos vol met je as

En een klein plastic zakje bij je ketting

En ik reed echt alleen naar huis

Ik denk dat ik je niet diep genoeg heb begraven

Toen ik je as uitgoot onder de drie toverhazelaars

Die je een paar jaar geleden in een driehoek voor ons in de tuin hebt geplant

Waar ik en het kind laatst in het gras aan het rollen waren

En ik zag echte brokken van je botten

Gebleekt en verweerd, onuitwisbaar

Je bent nog steeds daar in de lente opschudding

Uit de grond komen in de lucht

Is dat exacte fragment je vinger?

Dat streelde me eens niet zo lang geleden?

Ik kan het nog steeds voelen

En is die andere scherf een stukje van je schedel?

Dat bevatte ooit het wilde brein dat vroeger overstroomde van liefde?

Onontdekt en verdwenen

En nu alleen nog granaatscherven:

Aarde

Nog een plek waar ik je as heb uitgegoten

zat op een stoel op de top van een berg die naar de zonsondergang was gericht

Ik ging er vorige week terug nadat een jaar was verstreken

En zag de brokken van je botten die niet zijn weggeblazen

Zijn niet te onderscheiden van de andere stukjes dierlijke botten

Daarheen gebracht door coyotes, gieren en goden

Tegen mijn wil voelde ik een beetje troost binnensluipen

Maar ik lag daar op het mos

Compost en geheugen:

Er is niets anders

Ik hoor Wolves in the Throne Room zingen:

"Ik zal mijn botten neerleggen tussen de rotsen en wortels"

'S Nachts zit ik en zie ik mezelf opgerold eronder

Drie meter water op de bodem van het meer

Ik stelde me voor dat forel tegen me aan botste in het lage, verminderde licht

Mijn adem inhouden en proberen een rotsblok te zijn

Eroderen, om je te vergezellen in het opnieuw vermengen met een achtergrond

Van gekarnd vuil dat samenvloeit in het donker

Maar om weer terug te komen op alleen de materie

Eeuwig en dom worden is geen ding

Aftredende vorm