2 Blonde Braids - Mount Eerie

From your head grew two braids

Gold and long

Golden long hair, golden long hair

One braid on one side of your face hung

Cabled and calm

It seemed to say, as it swayed

That it hung there hoping to charm me

(Or somebody)

«Can you imagine me in your bed at dawn?»

Said your long hair, said your long hair

«or kids with my face, can you see them?

Tiny and blonde!»

The other braid on the other side of your face was lost

In the folds of your clothing, having stayed there this morning

When you got up and put your clothes on

It seemed to say as it lay down your shoulder blade

«Leave me alone!

Can’t you let me be tucked in then go?

Why do you gawk there with the prying long stare?

I know you think I could make you happy

If you could just stroke golden long hair

But you’re wrong there!»

So your two blonde braids sang me this song and, in between them, your

Face sang along, saying:

«Calm yourself down, Phil, be calm

You’ll find that the beautiful long braids that you fawn over aching to

Own

Do in fact sway for you, though not you alone

There is also that gold in your palm, on your shoulder, and everywhere

Where it belongs

So don’t try to say 'Spring is my own private dawn!'

Because us braids and cute faces make moms

And more laughing and licking and kids and their mouths

All living their lives in the throng.»

Uit je hoofd groeiden twee vlechten

Goud en lang

Gouden lang haar, gouden lang haar

Eén vlecht aan één kant van je gezicht hing

Bekabeld en rustig

Het leek te zeggen, terwijl het zwaaide

Dat het daar hing in de hoop me te charmeren

(Of iemand)

"Kun je me voorstellen dat ik bij het ochtendgloren in je bed zit?"

Zei je lange haar, zei je lange haar

«of kinderen met mijn gezicht, kun je ze zien?

Klein en blond!»

De andere vlecht aan de andere kant van je gezicht was verloren

In de plooien van je kleding, daar vanmorgen gebleven

Toen je opstond en je kleren aantrok

Het leek te zeggen terwijl het je schouderblad neerlegde

"Laat me alleen!

Kun je me dan niet laten inslapen?

Waarom ga je daar gapen met de nieuwsgierige lange blik?

Ik weet dat je denkt dat ik je gelukkig kan maken

Als je gewoon gouden lang haar zou kunnen strelen

Maar daar heb je het mis!»

Dus je twee blonde vlechten zongen me dit lied en tussendoor je

Face zong mee en zei:

"Rustig maar, Phil, wees kalm"

Je zult merken dat de mooie lange vlechten waar je naar kruipt pijn doen

Eigen

Beweeg in feite voor u, hoewel u niet alleen bent

Er is ook dat goud in je handpalm, op je schouder en overal

Waar het thuishoort

Probeer dus niet te zeggen: 'De lente is mijn eigen ochtendgloren!'

Omdat wij vlechten en schattige gezichten moeders maken

En nog meer lachen en likken en kinderen en hun monden

Ze leven allemaal hun leven in de menigte.»