Bluebells - Moon Safari

Dancing on the feet of a miracle

While winter’s growing cold

Life seems almost cynical

In the gardens of green and gold

While the apples of eden are calling me

I sometimes just can’t believe

That man was made a replica

Of someone elses dream

Away to where the rainbow’s just a stoney throw away

Where kings and queens assemble, just to greet the world and say:

Bear witness to the princess as she lights her precious dome

And bluebells call you home

Home, home, bluebells calling home

Home, home, bluebells calling--

Home to all the broken melodies

Is a home for all the sunny skies

To rhyme without a reason endlessly

Just look at how the butter flies

When the evensong sing through the mezzanine

And the birds interrupt the trees

They were talking in the forest hatching up a scheme

When winter comes they’ll up and leave

To find the swirling oceans made of conscience and of clay

The weight of all this nonsense we must carry down the way

Towards the great reunion of the apple and the crow

Come on it’s time to go…

Home, home, bluebells calling home

Home, home, bluebells calling home

Home, home, bluebells calling home

Home, home, bluebells calling home

Tell the tree of sunlight, tell the day of rain

Listen for the flutter, rising up again

Better off without a suitcase is the mind

Grasping at a moon beam, counting out the time

I was only eight when magic touched my ear

Now it seems the only thing I hear

Is the everlasting chorus of a neverlasting dream

Locked inside my fantasy

So listen up campers along with the rain

The promise of sunshine again

With all that is pretty and all that is blue

The bluebell shines for you

Now somebody sold my blank endeavour

To the creatures that walk on the moon

In time you’ll see the world at the speed of light

As we all set stones in bloom

Home, home, bluebells calling home

Home, home, bluebells calling home

Dancing on the feet of a miracle

While winter’s growing cold

Life seems to be almost cynical

In gardens of green and gold

Dancing on the feet of a miracle

While winter’s growing cold

Life seems to be almost cynical

In gardens of green and gold

The light has come to free this song of anything that goes

The featherless magician shakes his head and tells us slow

The poet down on main street can’t believe his sunken eyes

A calling from the skies!

I’ve never seen a brighter sun

Than the one the crow incorporated

Into his painted rivers three

As the apple reunites the broken melody

Blue is my direction home

Into a world where every ghostly figure

Flutter round the cosmic tare

As we’re dancing on the feet of miracles everywhere--

Where do flowers go, when all is said and done

They hope and pray, to find a second sun

With golden shores, and amber painted skies

Where poets run, and bluebells call home…

I’ve never seen a better day

Than the one that drove the clouds away

Forever from this holy earth

And the bluebells simple words just resting in the dirt

And finally it seems to me

This has got to be the place indeed

I’m just sitting in the gardens green

Watch the blue above and simply dream…

My dreamy dream

Where do flowers go, when all is said and done

They hope and pray, to find a second sun

With golden shores, and amber painted skies

Where poets run, and bluebells call home…

Dansen op de voeten van een wonder

Terwijl de winter koud wordt

Het leven lijkt bijna cynisch

In de tuinen van groen en goud

Terwijl de appels van eden me roepen

Ik kan het soms gewoon niet geloven

Van die man is een replica gemaakt

Van iemand anders droom

Weg naar waar de regenboog op slechts een steenworp afstand is

Waar koningen en koninginnen samenkomen, gewoon om de wereld te begroeten en te zeggen:

Wees getuige van de prinses terwijl ze haar kostbare koepel aansteekt

En boshyacinten bellen je naar huis

Thuis, thuis, boshyacinten die naar huis bellen

Thuis, thuis, klokjes bellen--

Thuisbasis van alle gebroken melodieën

Is een thuis voor alle zonnige luchten

Eindeloos rijmen zonder reden

Kijk eens hoe de boter vliegt

Wanneer de evensong door de mezzanine zingt

En de vogels onderbreken de bomen

Ze waren aan het praten in het bos en bedachten een plan

Als de winter komt, staan ​​ze op en vertrekken

Om de kolkende oceanen van geweten en klei te vinden

Het gewicht van al deze onzin die we op de weg moeten dragen

Op weg naar de grote hereniging van de appel en de kraai

Kom op, het is tijd om te gaan...

Thuis, thuis, boshyacinten die naar huis bellen

Thuis, thuis, boshyacinten die naar huis bellen

Thuis, thuis, boshyacinten die naar huis bellen

Thuis, thuis, boshyacinten die naar huis bellen

Vertel de boom van het zonlicht, vertel de dag van de regen

Luister naar het gefladder, weer opstaan

Beter af zonder koffer is de geest

Grijpen naar een maanstraal, de tijd aftellen

Ik was pas acht toen magie mijn oor raakte

Nu lijkt het het enige wat ik hoor

Is het eeuwige refrein van een eeuwige droom?

Opgesloten in mijn fantasie

Dus luister campers mee met de regen

De belofte van weer zonneschijn

Met alles wat mooi is en alles wat blauw is

Het klokje schijnt voor jou

Nu heeft iemand mijn blanco poging verkocht

Aan de wezens die op de maan lopen

Na verloop van tijd zie je de wereld met de snelheid van het licht

Zoals we allemaal stenen in bloei zetten

Thuis, thuis, boshyacinten die naar huis bellen

Thuis, thuis, boshyacinten die naar huis bellen

Dansen op de voeten van een wonder

Terwijl de winter koud wordt

Het leven lijkt bijna cynisch te zijn

In tuinen van groen en goud

Dansen op de voeten van een wonder

Terwijl de winter koud wordt

Het leven lijkt bijna cynisch te zijn

In tuinen van groen en goud

Het licht is gekomen om dit lied te bevrijden van alles wat maar gaat

De goochelaar zonder veer schudt zijn hoofd en vertelt ons langzaam

De dichter in de hoofdstraat kan zijn ingevallen ogen niet geloven

Een roep uit de lucht!

Ik heb nog nooit een helderdere zon gezien

Dan degene die de kraai heeft opgenomen

In zijn geschilderde rivieren drie

Terwijl de appel de gebroken melodie herenigt

Blauw is mijn richting naar huis

In een wereld waar elke spookachtige figuur

Fladder rond de kosmische tarra

Terwijl we overal aan de voeten van wonderen dansen...

Waar gaan bloemen naartoe, als alles is gezegd en gedaan?

Ze hopen en bidden om een ​​tweede zon te vinden

Met gouden kusten en amberkleurige luchten

Waar dichters rennen en boshyacinten hun thuis noemen...

Ik heb nog nooit een betere dag gezien

Dan degene die de wolken verdreef

Voor altijd van deze heilige aarde

En de eenvoudige woorden van de hyacinten rusten gewoon in het vuil

En tot slot lijkt het me

Dit moet inderdaad de plek zijn

Ik zit gewoon groen in de tuinen

Bekijk het blauw hierboven en droom gewoon...

Mijn dromerige droom

Waar gaan bloemen naartoe, als alles is gezegd en gedaan?

Ze hopen en bidden om een ​​tweede zon te vinden

Met gouden kusten en amberkleurige luchten

Waar dichters rennen en boshyacinten hun thuis noemen...