Любовь слепа - Микаэл Леонович Таривердиев

Любовь слепа и нас лишает глаз.

Не вижу я того, что вижу ясно.

Я видел красоту, но каждый раз

Понять не мог, что дурно, что прекрасно.

И если взгляды сердце завели

И якорь бросили в такие воды,

Где многие проходят корабли, —

Зачем ему ты не даешь свободы?

Как сердцу моему проезжий двор

Казаться мог усадьбою счастливой?

Но все, что видел, отрицал мой взор,

Подкрашивая правдой облик лживый.

Правдивый свет мне заменила тьма,

И ложь меня объяла, как чума.

Liefde is blind en berooft ons van ogen.

Ik zie niet wat ik duidelijk zie.

Ik zag schoonheid, maar elke keer weer

Ik kon niet begrijpen wat slecht was, wat mooi was.

En als de blikken van het hart draaiden

En het anker werd in zulke wateren geworpen,

Waar veel schepen passeren,

Waarom geef je hem geen vrijheid?

Als een oprit naar mijn hart

Lijkt het misschien een gelukkig landgoed?

Maar alles wat ik zag, ontkende mijn blik,

Het valse gezicht verven met waarheid.

Duisternis verving het ware licht,

En de leugen greep me als een plaag.