Золото - Мэйти

Снова садится смерть

В мой опустевший корабль, мне холодно…

Солнце устало петь

Женщина в платье ушла, пахнет золотом

Лодки рыбаков вновь уснут в соли

Все мои мечты утонут в боли

Дети у костра не найдут искр

Я их растаман, я живу быстро

Тлеет в рукаве сон, как сом в море

Я найду обет возле стен горя

Вся моя душа, как перо в ребра

Серебро-добро, родники-ведра

Только не будь как все

Только смотри наверх

Радуга в темноте

Тоже рождает свет

Я не смотрю назад,

Но вспоминаю дом

И на твоих глазах

Вновь вырастаю в нем

Снова садится смерть

В мой опустевший корабль, мне холодно…

Солнце устало петь

Женщина в платье ушла, пахнет золотом

Жду последний день, как будто не было других

Пояс оберну и совершу для солнца взрыв

Пусть питается кусками, что летят к своей луне

Вы не верили в меня, но я последний на земле

Белая моя дорога усыпана хной

Полный стадион, и мне с него играет Цой

Я тянусь руками и кричу ему: «Банзай!»

Если у судьбы есть нож, то я молю: «Вонзай!»

Я выстою, ведь я стоял, когда кричали лечь

Я бессмертный человек, ведь у меня в кармане речь

Я спою, что мне отмерено на глубине веков,

Но становится теснее в этом мире дураков

Снова садится смерть

В мой опустевший корабль, мне холодно…

Солнце устало петь

Женщина в платье ушла, пахнет золотом

De dood gaat weer zitten

In mijn lege schip, ik heb het koud...

De zon is het zingen moe

De vrouw in de jurk is weg, ruikt naar goud

De vissersboten vallen weer in slaap in het zout

Al mijn dromen zullen verdrinken in pijn

Kinderen bij het vuur zullen geen vonken vinden

Ik ben hun rastaman, ik leef snel

Een droom smeult in de mouw, als een meerval in de zee

Ik zal een gelofte vinden in de buurt van de muren van verdriet

Heel mijn ziel is als een veer in de ribben

Zilver-goed, veren-emmers

Wees gewoon niet zoals iedereen

Kijk gewoon omhoog

Regenboog in het donker

Het geeft ook geboorte aan licht

ik kijk niet achterom

Maar ik herinner me het huis

En voor je ogen

Ik groei er weer in

De dood gaat weer zitten

In mijn lege schip, ik heb het koud...

De zon is het zingen moe

De vrouw in de jurk is weg, ruikt naar goud

Ik wacht op de laatste dag, alsof er geen anderen zijn

Ik zal mijn riem omwikkelen en een explosie maken voor de zon

Laat hem de stukjes eten die naar hun maan vliegen

Je geloofde niet in mij, maar ik ben de laatste op aarde

Mijn witte weg is bezaaid met henna

Een vol stadion, en Tsoi speelt er vanaf

Ik reik met mijn handen uit en roep naar hem: "Banzai!"

Als het lot een mes heeft, dan bid ik: "Plunge!"

Ik zal staan, want ik stond toen ze schreeuwden om te gaan liggen

Ik ben een onsterfelijk persoon, want ik heb spraak in mijn zak

Ik zal zingen wat mij wordt gemeten in de diepten van eeuwen,

Maar het wordt krapper in deze wereld van dwazen

De dood gaat weer zitten

In mijn lege schip, ik heb het koud...

De zon is het zingen moe

De vrouw in de jurk is weg, ruikt naar goud