Половина - Мэйти

Не смотри так устало наверх, нам рано протягивать ноги

Завтра я буду звонить по всем номерам этой старой покоцаной нокии

Новую музыку купят немногие, но я концертами хапну

И мы закроем кредиты, и никогда не вернемся обратно

Брат мой, эта машина скуднее, чем та иномарка,

Но в памяти кресел запах отца и скулы, которые гладила мамка

Меня били те пятеро, а я улыбался им в лица

Ведь каждая рваная рана на теле — это мой шанс измениться

Я отряхивал кофту, все смеялись над болью

Чтобы пройти этот путь попятам и запеть мои песни с любовью

И старая лампа на кухне ещё не забыла как выглядит кровь

Брат — это парень, который отнёс тебя в дом и зашил твою бровь

Я слабее, чем думал ты, но сильнее, чем думают люди

Дети которых построили дом на разводах и битой посуде

Я продал свою душу печали, но твои руки всегда выручали

Так ударь меня так, чтобы я целовал твоё белое небо ночами

Разорви мою новую куртку

Я доношу за тобой, Женя

Она будет пахнуть окурками,

Но повторять все движения

Я ладонь твою не отпущу

И наш дом без тебя не покину

Ты спишь, а я каждое утро упрямо ищу

На лице твою половину

Фото в памяти врежется, будто картечь

И покуда я в силах поднять тебя на руки, то обязуюсь беречь

Ты седой будто осень, но по запаху сосен

Твои белые внуки пройдут эти талые воды без лодки и вёсел

Я косым берегам отпою за тебя свои лучшие песни

Я не пророк и не вестник, но ты понимаешь насколько я весь в них

Это мой весь мир, и пока я не сдался под натиском мнений

Оберни меня пледом и дай мне увидеть те раны, что режут колени

Я родному не сбыться не дам, как и ты не давай мне сломаться

Пап, эти строки я мирно паял по утрам, как паяльная станция

Да вот только не флюс и не олово, не вернут мне здоровую голову

Как никто не вернёт те закрытые школы, так верно забытые городом

Мы с тобою два беженца, только вместо постов и границ

Мы потратили годы в погоне за птицами, но убегали от птиц

Старый сад порастает репьями, вербы стали сутулыми пнями,

Но пока вы со мной, я расту и молюсь на мосту, чтобы вас не отняли

Разорви мою новую куртку

Я доношу за тобой, Женя

Она будет пахнуть окурками,

Но повторять все движения

В этом мире цветов и свинца

Мы любимые дети отца

И куда бы не вёл меня путь

Буду петь о тебе и идти до конца

Zie er niet zo moe uit, het is te vroeg voor ons om onze benen te strekken

Morgen bel ik alle nummers van deze oude armoedige Nokia

Weinigen zullen nieuwe muziek kopen, maar ik pak het met concerten

En we sluiten leningen af ​​en gaan nooit meer terug

Mijn broer, deze auto is armer dan die buitenlandse auto,

Maar in de herinnering aan de fauteuils, de geur van de vader en de jukbeenderen die de moeder streelde

Die vijf sloegen me, en ik glimlachte naar hun gezichten

Elke scheur op het lichaam is tenslotte mijn kans om te veranderen

Ik schudde mijn jas uit, iedereen lachte om de pijn

Om dit pad te bewandelen en mijn liedjes met liefde te zingen

En de oude lamp in de keuken is nog niet vergeten hoe bloed eruit ziet

Een broer is een man die je het huis in droeg en je wenkbrauw hechtte

Ik ben zwakker dan je dacht, maar sterker dan mensen denken

Kinderen wiens huis is gebouwd op echtscheidingen en gebroken borden

Ik heb mijn ziel verkocht aan verdriet, maar je handen hebben altijd geholpen

Dus sla me zodat ik je witte lucht 's nachts kus

Rip mijn nieuwe jas

Ik zal voor je rapporteren, Zhenya

Ze zal naar sigarettenpeuken ruiken

Maar herhaal alle bewegingen

Ik laat je hand niet los

En ik verlaat ons huis niet zonder jou

Je slaapt, en elke ochtend zoek ik koppig

Op het gezicht van je helft

De foto in het geheugen zal crashen als een hagel

En zolang ik je in mijn armen kan nemen, verbind ik me ertoe om te beschermen

Je bent grijs als de herfst, maar door de geur van dennen

Je blanke kleinkinderen zullen dit smeltwater passeren zonder boot en roeispanen

Ik zal mijn beste liedjes voor je zingen op de glooiende kusten

Ik ben geen profeet of boodschapper, maar je begrijpt hoeveel ik in hen ben

Dit is mijn hele wereld, en totdat ik het opgaf onder de aanval van meningen

Wikkel me in een deken en laat me die wonden zien die in mijn knieën snijden

Ik laat mijn geboorteland niet uitkomen, net zoals jij me niet laat breken

Pap, ik heb deze lijnen vreedzaam gesoldeerd in de ochtend als een soldeerstation

Ja, maar geen flux en geen tin, ze zullen mijn gezonde hoofd niet teruggeven

Hoe niemand die gesloten scholen teruggeeft, zo echt vergeten door de stad

Jij en ik zijn twee vluchtelingen, alleen in plaats van posten en grenzen

We hebben jarenlang op vogels gejaagd, maar zijn weggelopen voor vogels

De oude tuin is begroeid met klis, de wilgen zijn verbogen stronken geworden,

Maar terwijl je bij mij bent, groei ik op en bid ik op de brug dat je niet zal worden weggenomen

Rip mijn nieuwe jas

Ik zal voor je rapporteren, Zhenya

Ze zal naar sigarettenpeuken ruiken

Maar herhaal alle bewegingen

In deze wereld van bloemen en lood

Wij zijn vaders favoriete kinderen

En waar het pad mij ook leidt

Ik zal over je zingen en tot het einde gaan