Болезнь - Мэйти

Прощая дворам закулисье и фамильярные крики

Я снова подшил оборотную сторону порванной книги

И контуры серых стволов, темные пики апреля

Нещадно пугают детей, но я по-прежнему верю

Как дереву старой трубки огня подала бы спичка

И с кольцами дыма помятый старик бы уснул в электричке

Неси меня ветер долой, где я усну молодой

Где телу родные перины накроют меня с головой

Край, где мы друг друга теряем опять

Вниз не смотри, там грязь

Болею

Болею

Болею

Бесконечно люблю

Городу полвека, но в нем нет моего человека

Городу полвека, но в нем нет моего человека

Городу полвека, но в нем нет моего человека

Городу полвека, но в нем нет моего человека

И если бы только дурные соседи не прибыли с вестью

Как все недалекие люди в деревне спасаются местью, —

Горело бы сено полей на закате до окон поместья,

А утром горел бы и дом, горел бы мой дом,

Но белому хлебу вина краска и сахара в мякоть

Я в зелени мая опять нарисую осеннюю слякоть

Ступенями храма до самого неба смеяться и плакать

На этом отныне мой долг, отныне мой долг

Край, где мы друг друга теряем опять

Вниз не смотри, там грязь

Болею

Болею

Болею

Бесконечно люблю

Болею

Бесконечно люблю

Achter de schermen vergevende binnenplaatsen en bekende kreten

Ik heb de achterkant van het gescheurde boek weer omgezoomd

En de contouren van de grijze stammen, de donkere toppen van april

Ze maken kinderen genadeloos bang, maar ik geloof nog steeds

Hoe een lucifer een boom van een oude vuurpijp zou dienen

En met rookkringen viel de gekreukte oude man in slaap in de trein

Draag me naar beneden met de wind, waar ik jong in slaap zal vallen

Waar inheemse verenbedden me met mijn hoofd zullen bedekken

Het land waar we elkaar weer verliezen

Kijk niet naar beneden, er is vuil

ik ben ziek

ik ben ziek

ik ben ziek

ik hou eindeloos van je

De stad is een halve eeuw oud, maar mijn persoon staat er niet in

De stad is een halve eeuw oud, maar mijn persoon staat er niet in

De stad is een halve eeuw oud, maar mijn persoon staat er niet in

De stad is een halve eeuw oud, maar mijn persoon staat er niet in

En als de slechte buren maar niet met nieuws waren gekomen

Hoe alle bekrompen mensen in het dorp worden gered door wraak -

Het hooi van de velden zou bij zonsondergang branden tot aan de ramen van het landgoed,

En 's morgens zou het huis branden, mijn huis zou branden,

Maar het witte brood van wijn is kleurstof en suiker in de pulp

In het groen van mei zal ik weer herfstbrij tekenen

De trappen van de tempel naar de hemel om te lachen en te huilen

Hierop vanaf nu mijn plicht, vanaf nu mijn plicht

Het land waar we elkaar weer verliezen

Kijk niet naar beneden, er is vuil

ik ben ziek

ik ben ziek

ik ben ziek

ik hou eindeloos van je

ik ben ziek

ik hou eindeloos van je