Дом скорби - Мэйти

Я не понимаю, почему так нелепо и внезапно умирают люди

Я не понимаю, как печаль нас укрепит и спасет

Ведь он нас не любит

Вновь умирает парк

Самое время найти в углах

Старую-старую простынь надежд

И крепко закусить губами

Плачет дом скорби

Пальчики с кровью

Время всех сгорбит

Время всех сгорбит

Я родился в семьдесят втором

Доме

Школа, как заброшенный паром

Тонет

В старой перламутровой земле

Розы

Резали мне пальцы, но я рвал

И бесплатные цветы приносил тебе на парту

Руки заживут, ты разденешься мне к марту

Мы полюбим быть не похожими на умных,

Но похожими на юных и безумно озорных, да-да

На моих ладонях умирают птицы

Утопают в пальцах, не успев родиться

Я не вижу зданий и не слышу снега

Я смотрю глазами на пустое небо

Я смотрю глазами на пустое небо

Я родился в семьдесят втором

Доме

Школа, как заброшенный паром

Тонет

В старой перламутровой земле

Розы

Резали мне пальцы, но я рвал

И бесплатные цветы приносил тебе на парту

Руки заживут, ты разденешься мне к марту

Мы полюбим быть не похожими на умных,

Но похожими на юных и безумно озорных, да-да

Я готов поднять тебя к себе

С пола

В голове стирается семь лет

Споров

Я готов поднять тебя к себе

Скоро

Если ты, конечно, не с другим

И потом я буду бить-пинать ступени-камни пятками

Тот коридор навеки будет пахнуть беспорядками

Я задушу себя в себе до синих синяков

И стану ярким именем для серых дураков

Я покину двери той дыры и не вернусь обратно

И вся моя судьба повторно выпадет на картах

Сутулая цыганка захлебнется от азарта

Увидев моё будущее на семи грехах

И все мои дороги приведут меня в дом скорби

Время верно выпрямит нас, время верно сгорбит

И все мои дороги приведут меня в дом скорби

Время верно выпрямит нас, время верно сгорбит

На моих ладонях умирают птицы

Утопают в пальцах, не успев родиться

Я не вижу зданий и не слышу снега

Я смотрю глазами на пустое небо

На моих ладонях умирают птицы

Утопают в пальцах, не успев родиться

Я не вижу зданий и не слышу снега

Я смотрю глазами на пустое небо

Ik begrijp niet waarom mensen zo belachelijk en plotseling sterven

Ik begrijp niet hoe verdriet ons zal versterken en redden

Hij houdt tenslotte niet van ons

Het park sterft weer uit

Het is tijd om in de hoeken te zoeken

Een oud, oud blad van hoop

En bijt hard op je lippen

Het huis van verdriet huilt

Vingers met bloed

De tijd zal iedereen verbranden

De tijd zal iedereen verbranden

Ik ben geboren in tweeënzeventig

thuis

School is als een verlaten veerboot

Verdrinking

In het oude parelmoer land

rozen

Ze sneden mijn vingers, maar ik scheurde

En hij bracht gratis bloemen naar je bureau

Je handen zullen genezen, je zult me ​​tegen maart uitkleden

We zullen graag niet slim zijn,

Maar vergelijkbaar met jong en waanzinnig ondeugend, ja, ja

Vogels sterven op mijn handpalmen

Ze verdrinken in hun vingers en hebben geen tijd om geboren te worden

Ik zie geen gebouwen en ik hoor geen sneeuw

Ik kijk met mijn ogen naar de lege lucht

Ik kijk met mijn ogen naar de lege lucht

Ik ben geboren in tweeënzeventig

thuis

School is als een verlaten veerboot

Verdrinking

In het oude parelmoer land

rozen

Ze sneden mijn vingers, maar ik scheurde

En hij bracht gratis bloemen naar je bureau

Je handen zullen genezen, je zult me ​​tegen maart uitkleden

We zullen graag niet slim zijn,

Maar vergelijkbaar met jong en waanzinnig ondeugend, ja, ja

Ik ben klaar om je naar me toe te tillen

Vanaf de vloer

Zeven jaar zijn in mijn hoofd gewist

geschillen

Ik ben klaar om je naar me toe te tillen

Spoedig

Tenzij je natuurlijk met iemand anders bent

En dan zal ik met mijn hielen tegen de trapstenen slaan

Die gang zal voor altijd naar rellen ruiken

Ik zal mezelf stikken tot blauwe kneuzingen

En ik zal een heldere naam worden voor grijze dwazen

Ik zal de deuren van dat gat verlaten en niet terugkomen

En al mijn lot zal opnieuw op de kaarten vallen

Een gebogen zigeuner zal stikken van opwinding

Mijn toekomst zien op zeven zonden

En al mijn wegen zullen me leiden naar het huis van verdriet

De tijd zal ons zeker rechtzetten, de tijd zal zeker voorgevoelens hebben

En al mijn wegen zullen me leiden naar het huis van verdriet

De tijd zal ons zeker rechtzetten, de tijd zal zeker voorgevoelens hebben

Vogels sterven op mijn handpalmen

Ze verdrinken in hun vingers en hebben geen tijd om geboren te worden

Ik zie geen gebouwen en ik hoor geen sneeuw

Ik kijk met mijn ogen naar de lege lucht

Vogels sterven op mijn handpalmen

Ze verdrinken in hun vingers en hebben geen tijd om geboren te worden

Ik zie geen gebouwen en ik hoor geen sneeuw

Ik kijk met mijn ogen naar de lege lucht