Запястья - Мэйти

Это навсегда, ультрамариновое Солнце

Опять отвернутое на запад

Душа и плачет, и смеется

И вновь напоминает запах

Моё немыслимое лето

Твоя роскошная помада…

Четыре ночи, по каретам,

А спальни нам с тобой не надо

Назло супругу невезучему

Твои монеты звонко падали в ладони кучеру

Опять — это спектакль без предлога на антракт

И каждый камень на бульваре был нам в такт

Не тратив утро на молитву и корсет

Ты в этом городе была эффектней всех!

Две белых лошади венчали нашу страсть

Так высоко, что невозможно не упасть

Это не сон!

Это не явь

Изумруд украшает платье

Дверь на засов, будто змея

Ты уснешь на моих запястьях!

О-о!

На моих запястьях!

О-о!

На моих запястьях!

Карета наполняет холод

Из окон пропадет город, мы плывем

Я точно выберусь, но ты навек оставишь у воды

Отрывок белого лоскутного шарфа

Мы открывали своим телом этажи

Мы нарушали поцелуем рубежи

Мы забывали о наличии креста,

Но вспоминали, когда падали с моста

На берег выбрался один, забыв про боль

Я вытираю кровь с лица речной травой

Вода стекает на обломки колеса

Далеким эхом слышу на дороге голоса

Это моё прикосновение к мечте!

Это моя неразделимая печать

Я трогал эту королеву в нищете

И мою бедность перестали замечать

Это не сон!

Это не явь —

Изумруд украшает платье

Дверь на засов, будто змея

Ты уснешь на моих…

Это не сон!

Это не явь

Изумруд украшает платье

Дверь на засов, будто змея

Ты уснешь на моих запястьях!

О-о!

На моих запястьях!

О-о!

На моих запястьях!

Het is voor altijd, ultramarijne zon

Weer naar het westen gedraaid

De ziel huilt en lacht

En herinnert opnieuw aan de geur

Mijn ongelooflijke zomer

Je luxe lippenstift...

Vier nachten, per koets,

En jij en ik hebben geen slaapkamer nodig

Om de ongelukkige echtgenoot te pesten

Je munten vielen luid in de handpalmen van de koetsier

Nogmaals - dit is een optreden zonder pauze

En elke steen op de boulevard was bij ons op tijd

Zonder de ochtend te besteden aan gebed en een korset

Je was de meest effectieve in deze stad!

Twee witte paarden hebben onze passie gekroond

Zo hoog dat het onmogelijk is om niet te vallen

Het is geen droom!

Het is niet echt

Smaragd siert de jurk

Deur vastgeschroefd als een slang

Je valt in slaap op mijn polsen!

Oh Oh!

Om mijn polsen!

Oh Oh!

Om mijn polsen!

De koets vult de kou

De stad zal uit de ramen verdwijnen, we zeilen

Ik kom er zeker uit, maar jij vertrekt voor altijd aan het water

Fragment van een witte patchwork sjaal

We openden de vloeren met ons lichaam

We hebben de grenzen overschreden met een kus

We vergaten de aanwezigheid van het kruis,

Maar ze herinnerden zich toen ze van de brug vielen

Eentje stapte uit op de kust en vergat de pijn

Ik veeg het bloed van mijn gezicht met riviergras

Water stroomt naar beneden op wielfragmenten

Met een verre echo hoor ik stemmen op de weg

Dit is mijn aanraking aan de droom!

Dit is mijn onafscheidelijke zegel

Ik heb deze koningin in armoede aangeraakt

En ze merkten mijn armoede niet meer op

Het is geen droom!

Het is niet echt -

Smaragd siert de jurk

Deur vastgeschroefd als een slang

Je valt in slaap op mijn...

Het is geen droom!

Het is niet echt

Smaragd siert de jurk

Deur vastgeschroefd als een slang

Je valt in slaap op mijn polsen!

Oh Oh!

Om mijn polsen!

Oh Oh!

Om mijn polsen!