Племя - Мэйти, 25/17

Опускает ночь темноту на склон

Камень и песок на реке, как сон

По которым старцы рисуют вязь

Годы разнесут по эпохам нас

И я иду по ветру, сердце-компас ищет север

Меняю дым на метры в самом жерле горной сели

Племя, которое не спит…

Мы племя, которое не спит…

Племя, которое не спит…

Мы племя, которое не спит…

Племя, которое не спит…

Мы племя, которое не спит…

Племя, которое не спит…

Мы племя, которое не спит…

Волк идет на дым костра и с надеждой на овец

Я его зарежу сам, потому что он глупец

Завтра будем умирать, а сегодня будет пир —

Наше племя в сотый раз обмануло этот мир

И кедры бьют плодами головы пустых и слабых

Они бегут от боли, погружая души в тень

В ладони старика слепой звездой ложится запад

Художник вырезает на камнях минувший день

Мое имя — мое племя, а

Мое племя — это те, с кем я

Солнце греет моё темя, а

Даже если за окошком тьма

Живу параллельно системе

Параллельно антисистеме

Верю в того, кто воскрес

Не забывай, что есть обрез

Да меня как бы нет — я партизан,

Но смотри: таких, как мы, — полный зал

Наплевать на одно — кто что сказал

Пламя греет племя, глаза в глаза

Мы пришли к вам, просыпайтесь!

Белой солью на белый хлеб —

Помогайте нам этот пай съесть!

Добавляй наш трек в закреп!

Племя, которое не спит…

Мы племя, которое не спит…

Племя, которое не спит…

Мы племя, которое не спит…

Племя, которое не спит…

Мы племя, которое не спит…

Племя, которое не спит…

Мы племя, которое не спит…

Verlaagt de nacht duisternis op de helling

Steen en zand op de rivier als een droom

Volgens welke de oudsten ligatuur trekken

Jaren zullen ons door de tijdperken voeren

En ik loop met de wind, het kompashart zoekt het noorden

Ik verander de rook voor meters in de mond van een modderstroom in de bergen

De stam die niet slaapt...

Wij zijn een stam die niet slaapt...

De stam die niet slaapt...

Wij zijn een stam die niet slaapt...

De stam die niet slaapt...

Wij zijn een stam die niet slaapt...

De stam die niet slaapt...

Wij zijn een stam die niet slaapt...

De wolf gaat naar de rook van het vuur en hoopt op de schapen

Ik zal hem zelf doden, want hij is een dwaas

Morgen zullen we sterven, en vandaag zal er een feest zijn -

Onze stam heeft deze wereld voor de honderdste keer bedrogen

En de ceders sloegen de koppen van de lege en zwakken met hun vruchten

Ze rennen weg van pijn, en dompelen zielen in de schaduw

In de palm van de oude man ligt het westen als een blinde ster

De kunstenaar kerft de afgelopen dag in de stenen

Mijn naam is mijn stam en

Mijn stam zijn degenen met wie ik ben

De zon verwarmt mijn kroon, en

Zelfs als het donker is buiten het raam

Ik leef parallel aan het systeem

Parallel aan het antisysteem

Ik geloof in degene die is opgestaan

Vergeet niet dat er een snee is

Ja, het is alsof ik niet besta - ik ben een partizaan,

Maar kijk: er is een volle zaal met mensen zoals wij

Het kan één ding niet schelen: wie zei wat?

De vlam verwarmt de stam, oog in oog

We zijn naar je toe gekomen, wakker worden!

Wit zout op wit brood -

Help ons deze taart op te eten!

Voeg onze track toe om te pinnen!

De stam die niet slaapt...

Wij zijn een stam die niet slaapt...

De stam die niet slaapt...

Wij zijn een stam die niet slaapt...

De stam die niet slaapt...

Wij zijn een stam die niet slaapt...

De stam die niet slaapt...

Wij zijn een stam die niet slaapt...