Ева 18 - Мэйти

Скажи мне, как тебя найти?

Я вижу след твоего пути, Ева…

Стань белой птицей и лети!

Мой старый замок — это мой замок

Я бы за тобой, но мой потолок — крыша

И мой дом — темница…

В этой белой башне без воды и солнца

Я ногами наступаю в лужу и вышагиваю вальс

Королева много курит и смеётся, но уснёт

Так и не зная, почему я выбираю вас

Глупая, в платье луковом

Ждёт, чтобы мне муза моя помяукала

Только пугало не верит ветру

И я могу понять за что

Кусает ночь рукавами снов

Ты далеко.

Моя любовь, Ева…

Камину не хватает слов

Свет луны, падая на пол, —

Далекий друг и больной укол в память

Ни вины в бокал, ни страха

Расскажи про золото олову, покажи одетого голому, —

Это меняет всё, как пуля меняет пустую голову

Кто был тебе верен — предаст, кто покупался — продаст

Книги наврали, и если ты что-то отдал, то никто не воздаст

Я высох от кашля, как высохли небом забытые пашни

И всё, что осталось от Евы — я гордо оставил покоиться в башне

Те губы, как вишня, роса на которые ляжет, как танец, —

Верно любившему юноше придётся оставить

Где моё солнце прячет луч?

Где моё небо серых туч?

Где твои плечи из-за штор?

Где я закован и за что?

В этой белой башне без воды и солнца

Я ногами наступаю в лужу и вышагиваю вальс

Королева много курит и смеётся, но уснёт

Так и не зная, почему я выбираю вас

Глупая, в платье луковом

Ждёт, чтобы мне муза моя помяукала

Только пугало не верит ветру

И я могу понять за что

Vertel me hoe ik je kan vinden

Ik zie een spoor van je pad, Eve...

Word een witte vogel en vlieg!

Mijn oude kasteel is mijn kasteel

Ik zou je volgen, maar mijn plafond is een dak

En mijn huis is een kerker...

In deze witte toren zonder water en zon

Ik stap met mijn voeten in een plas en loop een wals

De koningin rookt veel en lacht, maar valt in slaap

Nooit weten waarom ik voor jou kies

Dom, in een uienjurk

Wachten tot mijn muze miauwt

Alleen de vogelverschrikker gelooft de wind niet

En ik kan begrijpen waarom

Bijt de nacht met de mouwen van dromen

Je bent ver weg.

Mijn liefste Eva...

De open haard heeft geen woorden meer

Het licht van de maan, vallend op de vloer, -

Een verre vriend en een zieke prik in het geheugen

Geen schuldgevoel in een glas, geen angst

Vertel het tin over het goud, laat de gekleede naakt zien, -

Het verandert alles zoals een kogel een leeg hoofd verandert

Wie je trouw was - zal verraden, wie werd gekocht - zal verkopen

De boeken logen, en als je iets weggeeft, zal niemand het terugbetalen

Ik droogde op van het hoesten, zoals vergeten akkers opdroogden aan de hemel

En alles wat overblijft van Eva - ik ben trots vertrokken om te rusten in de toren

Die lippen, zoals kersen, waarop de dauw zal vallen als een dans, -

Een trouwe, liefhebbende jongeman zal moeten vertrekken

Waar verbergt mijn zon zijn straal?

Waar is mijn hemel van grijze wolken?

Waar zijn je schouders vanwege de gordijnen?

Waar ben ik geketend en waarvoor?

In deze witte toren zonder water en zon

Ik stap met mijn voeten in een plas en loop een wals

De koningin rookt veel en lacht, maar valt in slaap

Nooit weten waarom ik voor jou kies

Dom, in een uienjurk

Wachten tot mijn muze miauwt

Alleen de vogelverschrikker gelooft de wind niet

En ik kan begrijpen waarom