Рабочая - Мэйти

Кран выплюнет всё, что стояло в нём.

Весь дождь и плевки собирая днём,

Во мне течёт вода проточная.

Москва рабочая.

Заводы говорят, в раненых руках

Прокуренные пальцы греются на углях.

Небо — водомёт, проколотое трубой.

Город носит обувь намазанную едой.

Я не сплю пятый день,

А он не может не спать —

Город, у которого нет сил,

Город, у которого нет сил

Найти свою кровать.

Как любимый ученик у проповедника,

Я ищу дыру в заборе заповедника.

Находя её, перестаю искать, перестаю искать…

Я человечек из песка.

Время летит, как выстрел вниз,

Горит на проводе пластмасса.

Я индустриальный пацифист.

Я опускаю руки в масло.

Небо назовёт меня сыном,

Или небо отнесёт меня к сиротам.

Город на реке останется некрасивым,

Город на реке останется — и всего-то.

Моя пицца не обуглится, если её погреть.

Мой город не изменится, если в нём умереть.

И этот мир условный, как скованный арендатор,

Невидимые улицы путают навигатор.

Всё по-старому,

Влачат тела рабы усталые до хижин,

Я не смотрю на корабли, я их не вижу.

Я втираю грязной обувью в листву свою Москву!

У новых револянтов отменился мятеж.

Померкнет свет певца, который высмотрит брешь.

Они так скажут, и погаснет взор монарха.

И патриарх идет войной на патриарха.

Они так скажут, и погаснет взор монарха.

И патриарх идет войной на патриарха.

Монахи пересмотрят аскезу, и запоют,

И станут лучшей из рок-групп.

И, выходя в последний бис,

На флаге в зале будет ряса.

Я индустриальный пацифист,

И на концертах мне так классно.

Время летит, как выстрел вниз,

Горит на проводе пластмасса.

Я индустриальный пацифист.

Я опускаю руки в масло.

De kraan spuugt alles uit wat erin zat.

Alle regen en spuug verzamelen gedurende de dag,

Stromend water stroomt in mij.

Moskou werkt.

Fabrieken zeggen, in gewonde handen

Op de kolen worden gerookte vingers verhit.

De lucht is een waterkanon doorboord door een pijp.

De stad draagt ​​schoenen die besmeurd zijn met voedsel.

Ik slaap niet voor de vijfde dag,

En hij kan niet anders dan slapen -

De stad die geen kracht heeft

De stad die geen kracht heeft

Vind je bed.

Als de favoriete leerling van een prediker,

Ik zoek een gat in het hek van het reservaat.

Als ik het vind, stop ik met zoeken, ik stop met zoeken...

Ik ben een zandman.

De tijd vliegt als een schot naar beneden

Het plastic brandt op de draad.

Ik ben een industriële pacifist.

Ik doop mijn handen in de olie.

De lucht zal me zoon noemen

Of de lucht zal me naar de wezen brengen.

De stad aan de rivier blijft lelijk,

De stad aan de rivier blijft - en dat is alles.

Mijn pizza verkoolt niet als hij is opgewarmd.

Mijn stad zal niet veranderen als je erin sterft.

En deze wereld is voorwaardelijk, zoals een geketende huurder,

Onzichtbare straten verwarren de navigator.

Alles is hetzelfde als voorheen

Vermoeide slaven slepen hun lichamen naar hun hutten,

Ik kijk niet naar de schepen, ik zie ze niet.

Ik wrijf mijn vuile schoenen in het gebladerte van mijn Moskou!

De opstand werd geannuleerd onder de nieuwe revolutionairen.

Het licht van de zanger die uitkijkt naar een gaatje zal doven.

Ze zullen het zeggen, en de blik van de vorst zal uitgaan.

En de patriarch gaat ten strijde tegen de patriarch.

Ze zullen het zeggen, en de blik van de vorst zal uitgaan.

En de patriarch gaat ten strijde tegen de patriarch.

De monniken zullen de boetedoening herzien en zingen,

En ze zullen de beste rockbands worden.

En, op weg naar de laatste toegift,

Er komt een soutane op de vlag in de zaal.

Ik ben een industriële pacifist

En ik ben zo cool bij concerten.

De tijd vliegt als een schot naar beneden

Het plastic brandt op de draad.

Ik ben een industriële pacifist.

Ik doop mijn handen in de olie.