Примо - Мэйти

Он слыл человеком глубоких

Знаний и большого спокойствия.

Через разные испытания прошла жизнь его.

Он изведал и голод, и холод.

Всё это оставило отпечатки

На его лице и не меньше — на душе его.

Совершенно исключено для него было одно:

Быть преданным и покорным

Природе и миру духов без страха,

Ибо страх всегда царил над жизнью людей.

Но всякое новое странствие

Доставляло ему большую радость…

Ибо учился он только тому,

Что уже было заложено в нем.

А верил и питал свою душу лишь тем,

Что человек есть дух и любовь.

Звали его Бигголо.

Белый город на воде,

Белый камень, белый саван…

Hij stond bekend als een man van diepe

Kennis en grote gemoedsrust.

Zijn leven kende verschillende beproevingen.

Hij ervoer zowel honger als kou.

Dit alles heeft zijn sporen achtergelaten

Op zijn gezicht en niet minder op zijn ziel.

Van één ding was voor hem geen sprake:

Wees loyaal en onderdanig

Natuur en de wereld van de geesten zonder angst,

Want angst heeft altijd over het leven van mensen geheerst.

Maar elke nieuwe reis

Het gaf hem grote vreugde...

Want hij leerde alleen

Wat er al in zat.

En hij geloofde en voedde zijn ziel alleen door...

Die man is geest en liefde.

Zijn naam was Biggolo.

Witte stad aan het water

Witte steen, witte lijkwade...