Лампа - Мэйти

И снова открывает свой подвал мастер.

Чёрное бельё едва раскрывает масти.

Руки помнят, как делать больно людям —

Вольным людям, авантюрным людям.

Тлеет в пальцах самокрутка,

Плечи верно греет куртка.

Из кривой колонки ревёт иностранец.

Время бить изголодавшихся по иглам пьяниц!

Припев:

Сколько было тел на столе под лампой,

Сколько было крови на руках.

Давит на педаль человек-корабль, —

Оставляя грязными сердца.

Были не готовые к боли,

Но я доволен остался, когда ушел.

Все, о чем я думал — это грязное тело,

Моё измученное грязное тело с белой душой.

И дверь его порога меня будто зажевала,

Я прибегал обратно, как только я заживал.

И снова эта боль, как ворона по лопаткам,

И снова эта боль — кот поднимает лапку.

Это история моей татуировки!

Это история моей татуировки!

Бьет старый, повидавший виды бродяга,

Растирает тушь по изнеженным.

Я дедов портрет натерзал, чтобы

Раз и навсегда оставаться отверженным.

Припев:

Сколько было тел на столе под лампой,

Сколько было крови на руках.

Давит на педаль человек-корабль, —

Оставляя грязными сердца.

Я тоже помню другую кожу,

Но слишком поздно искать похожих.

Рот венами набит, как рукоять.

Буквы, числа, цифры — стоять!

Я не готов никому отдать свои тайны.

Старый Мастер не давал добра, — до свидания!

Будет колоть меня снова бес,

Я свято берегу ему пару свободных мест,

Каблук на сапогах и бутылка наперевес,

На теле появляется целый забытый лес.

Это история моей татуировки!

Это история моей татуировки!

Это история моей татуировки!

Это история моей татуировки!

Рот венами набит, как рукоять.

Буквы, числа, цифры — стоять!

Я не готов никому отдать свои тайны.

Старый Мастер не давал добра, — до свидания!

Будет колоть меня снова бес,

Я свято берегу ему пару свободных мест,

Каблук на сапогах и бутылка наперевес,

На теле появляется целый забытый лес.

En de meester opent zijn kelder weer.

Zwart ondergoed onthult nauwelijks pakken.

Handen onthouden hoe ze mensen pijn kunnen doen -

Vrije mensen, avontuurlijke mensen.

Een sigaret smeult in de vingers,

De jas houdt de schouders warm.

Een buitenlander brult uit een scheve colonne.

Het is tijd om de uitgehongerde dronkaards te verslaan!

Refrein:

Hoeveel lichamen lagen er op de tafel onder de lamp,

Hoeveel bloed zat er aan de handen.

Het manschip drukt op het pedaal, -

Vuile harten achterlatend.

Waren niet klaar voor pijn

Maar ik was tevreden toen ik vertrok.

Het enige waar ik aan dacht was een vies lichaam

Mijn uitgeputte vieze lijf met een blanke ziel.

En de deur van zijn drempel leek me op te kauwen,

Ik rende terug zodra ik genezen was.

En weer deze pijn, als een kraai op de schouderbladen,

En opnieuw deze pijn - de kat heft zijn poot op.

Dit is het verhaal van mijn tattoo!

Dit is het verhaal van mijn tattoo!

Verslaat een oude, versleten zwerver,

Wrijft mascara over verwend.

Ik maakte een portret van mijn grootvaders zodat

Voor eens en voor altijd afgewezen blijven.

Refrein:

Hoeveel lichamen lagen er op de tafel onder de lamp,

Hoeveel bloed zat er aan de handen.

Het manschip drukt op het pedaal, -

Vuile harten achterlatend.

Ik herinner me ook een andere huid

Maar het is te laat om naar soortgelijke te zoeken.

De mond zit vol aderen, als een handvat.

Letters, cijfers, cijfers - stop!

Ik ben niet klaar om mijn geheimen aan iemand weg te geven.

De oude meester gaf geen goed, - tot ziens!

De duivel zal me weer prikken

Ik bewaar hem heilig een paar lege stoelen,

Hakken op laarzen en een fles in de aanslag,

Een heel vergeten bos verschijnt op het lichaam.

Dit is het verhaal van mijn tattoo!

Dit is het verhaal van mijn tattoo!

Dit is het verhaal van mijn tattoo!

Dit is het verhaal van mijn tattoo!

De mond zit vol aderen, als een handvat.

Letters, cijfers, cijfers - stop!

Ik ben niet klaar om mijn geheimen aan iemand weg te geven.

De oude meester gaf geen goed, - tot ziens!

De duivel zal me weer prikken

Ik bewaar hem heilig een paar lege stoelen,

Hakken op laarzen en een fles in de aanslag,

Een heel vergeten bos verschijnt op het lichaam.