Дворец воспоминаний - Мэйти

Эти коридоры пахнут больницей, но внешне похожи на залы

Тут сырая темнота опьяняет глаза, как пустой монастырь

Босоногий поворот у ворот и дорога приводит к вокзалу,

Но у кассы никого, только я и кресты…

Не узнаю холодной стопой эту печаль

Мой кабинет, где пили с тобой не чай — явно не здесь

Это болезнь, от которой, увы, нету лекарств

Дворец воспоминаний тянет меня к себе

Дворец воспоминаний…

Дворец воспоминаний тянет меня к себе

Дворец воспоминаний…

Люстры невпопад

Беспорядок лиц

Бюсты наугад

Перья мертвых птиц

Черное белье

Перфекционизм:

Это не дворец

Это моя…

Пачкай мерзкая тоска кафель

Этот пол давно искал капель

Вот и нашел.

Как хорошо…

Только в душе снова пожар!

А я будто бы ушел и не вернулся в сон

Время поменяло мою правду вспять

Лаю на фонарь осиротелым псом

И худыми лапами ласкаю грязь

Я давно не вижу своего лица

И не доверяю высоте зеркал,

Но моя дорога на порог отца, —

Это самый верный и родной финал

Невысокий дом

Спины тополей

Старый медальон

На руке твоей

Незнакомый кот

Обедневший сад…

Я не был дома год

И не хочу назад

Дворец воспоминаний тянет меня к себе

Дворец воспоминаний…

Дворец воспоминаний тянет меня к себе

Дворец воспоминаний…

Дворец воспоминаний тянет меня к себе

Дворец воспоминаний…

Дворец воспоминаний тянет меня к себе

Дворец воспоминаний…

Deze gangen ruiken naar een ziekenhuis, maar van buiten zien ze eruit als gangen

Hier bedwelmt de vochtige duisternis de ogen als een leeg klooster

Een bocht op blote voeten bij de poort en de weg leidt naar het station,

Maar er is niemand bij de kassa, alleen ik en kruist...

Ik herken dit verdriet niet met een koude voet

Mijn kantoor, waar ze geen thee met je dronken, is hier duidelijk niet

Dit is een ziekte waarvoor helaas geen genezing bestaat.

Het paleis van herinneringen trekt me naar zich toe

Herdenkingspaleis...

Het paleis van herinneringen trekt me naar zich toe

Herdenkingspaleis...

Kroonluchters niet op hun plaats

Een puinhoop van gezichten

gaat willekeurig kapot

Veren van dode vogels

zwarte lingerie

Perfectionisme:

Dit is geen paleis

Dat is de mijne…

Vuile gemene melancholische tegel

Deze vloer is al heel lang op zoek naar druppels

Hier heb ik het gevonden.

Hoe goed…

Alleen in de ziel weer een vuur!

En het was alsof ik wegging en niet meer in slaap viel

De tijd heeft mijn waarheid omgekeerd

Ik blaf tegen de lantaarn als een verweesde hond

En met dunne pootjes streel ik het vuil

Ik heb mijn gezicht al lang niet meer gezien

En ik vertrouw de hoogte van de spiegels niet,

Maar mijn weg naar de drempel van mijn vader, -

Dit is het meest trouwe en inheemse einde

laag huis

ruggen van populieren

oud medaillon

op je hand

vreemde kat

Een verarmde tuin…

Ik ben een jaar niet thuis geweest

En ik wil niet terug

Het paleis van herinneringen trekt me naar zich toe

Herdenkingspaleis...

Het paleis van herinneringen trekt me naar zich toe

Herdenkingspaleis...

Het paleis van herinneringen trekt me naar zich toe

Herdenkingspaleis...

Het paleis van herinneringen trekt me naar zich toe

Herdenkingspaleis...