Белые сады - Мэйти

Бей и беги, бей и беги —

В этом мире никогда и никто нас не удивит

Ты упрямо пробирался на высеченный гранит;

Не смотри на узоры их туфель — они одни

Где-то там, перламутровым соком течёт река

Буду ждать за крутым поворотом твои бега

Там моя молодая ладонь, как у старика

Всё пустяк, если ты не цепляешься за века

Я с тобой, и я вижу на сердце твоём рубцы

Мы — Творцы, нас по небу дорогой ведут Отцы

Смело режьте ножами бечёвку вокруг овцы —

Нам во след в черепах улыбаются мертвецы

Я — поэт, но сегодня не модно так говорить

И плевать, что за дверью, ты призван был отворить

Мы не спим, всюду тля, вопреки, а не для

Скоморохи тратят жизнь, чтоб смешить короля,

Но мы поданные ветра, и наш календарь иной

С нами говорят деревья под выпиленной Луной

Струны арфы отзвенят умирающей глубиной

Я давно покинул дом, но мой путь приведет домой

Это так, и я принят на службу к другим царям —

Там в цепях остаются лишь те, кто не говорят,

Но я есть, и мне слово дано, как приоритет —

Божий знак, белый флаг, но никак не авторитет

Спину закроет от боли Север

Я расту и несу на затертых ладонях семя

Мне семья вечно снится в лазурных кустах сирени

И мой путь — это млечно-печальная пыль психеи

Я дано был отправлен на бремя самоубийц

Что ни разу за век не открыли собственных лиц

Я всегда излучал лучи света в глуби темниц

И теперь мой платок стирает время с ресниц

Я — живой, я — Великий, безликий Русский Никто

Мой фрактал в Сен-Дени проиграл в казино пальто

Двадцать два, как два лебедя выпадет на лото

Я воспел этот март, и возьму гонорар потом

Не суди, не сули, и не думай о том, где рос

Отчий дом — это девственный запах твоих волос

Между снов, между слов, и на время гремучих гроз

Твоё сердце — это всё, что содержит в себе вопрос!

Молись, и слушай небо, не думай о свободе

На родниках кувшины наполнены воды

Там вечно бродит лето, и на фамильном роде

Незримые вершины и белые сады

Молись, и слушай небо, не думай о свободе

На родниках кувшины наполнены воды

Там вечно бродит лето, и на фамильном роде

Незримые вершины и белые сады

И белые сады

Hit en rennen, slaan en rennen -

In deze wereld zal niemand ons ooit verrassen

Koppig baande je je een weg naar het uitgehouwen graniet;

Kijk niet naar de patronen van hun schoenen - ze zijn alleen

Ergens daarbuiten stroomt een rivier als parelmoersap

Ik zal wachten op je run rond de scherpe bocht

Daar is mijn jonge handpalm, als die van een oude man

Alles is een kleinigheid als je je niet vastklampt aan de eeuwen

Ik ben bij je en ik zie littekens op je hart

Wij zijn de makers, de vaders leiden ons door de lucht

Snijd het touw rond de schapen met messen -

De doden lachen ons in schedels na

Ik ben een dichter, maar tegenwoordig is het niet modieus om dat te zeggen

En het maakt niet uit wat er achter de deur zit, je werd geroepen om te openen

We slapen niet, bladluizen zijn overal, ondanks en niet voor

Buffoons brengen hun leven door om de koning aan het lachen te maken

Maar we worden geblazen door de wind, en onze kalender is anders

Bomen spreken tot ons onder de gezaagde maan

De snaren van de harp zullen weerklinken met de stervende diepte

Ik ben lang geleden van huis weggegaan, maar mijn pad zal naar huis leiden

Dit is zo, en ik ben aangenomen in dienst van andere koningen -

Alleen degenen die niet spreken blijven in ketenen

Maar ik besta, en het woord kreeg ik als prioriteit -

Gods teken, witte vlag, maar geen autoriteit

Het noorden sluit de rug tegen pijn

Ik groei en draag een zaadje op versleten handpalmen

Ik droom altijd van mijn familie in de azuurblauwe seringenstruiken

En mijn pad is het melkachtige, trieste stof van de psyche

Ik werd gestuurd naar de last van zelfmoord

Dat in geen eeuw hun eigen gezicht is ontdekt

Ik heb altijd lichtstralen uitgestraald in de diepten van de kerkers

En nu wist mijn zakdoek de tijd van mijn wimpers

Ik leef, ik ben de Grote, gezichtsloze Russische Niemand

Mijn fractal in Saint-Denis verloren in jascasino

Tweeëntwintig, zoals twee zwanen zullen vallen op de lotto

Ik zong deze maart, en ik zal de vergoeding later nemen

Oordeel niet, suggereer niet en denk niet aan waar je bent opgegroeid

Vaders huis is de maagdelijke geur van je haar

Tussen dromen, tussen woorden en tijdens onweersbuien

Je hart is alles wat een vraag bevat!

Bid en luister naar de lucht, denk niet aan vrijheid

Bij de bronnen worden kruiken gevuld met water

De zomer dwaalt daar voor altijd rond, en in de familielijn

Onzichtbare toppen en witte tuinen

Bid en luister naar de lucht, denk niet aan vrijheid

Bij de bronnen worden kruiken gevuld met water

De zomer dwaalt daar voor altijd rond, en in de familielijn

Onzichtbare toppen en witte tuinen

En witte tuinen