Pieśń Miłości - Maryla Rodowicz

Męka, męka, mówię wam

Kiedy człowiek żyje sam

Nie chce się pić, nie chce się jeść

I na słońcu więcej plam!

Męka, męka, ale cóż

Kiedy człowiek pożył już

Ma dosyć kłamstw, milczących dni

Kaleczących słów jak nóż

Boże!

Jak ja rzucam nożem

Dowiesz się potworze

Kiedy przyjdzie czas

A na razie, może, jest nam nie najgorzej

Więc się ze mną ożeń

Zanim karty pójdą w tas

Męka, męka, bo kto wie

Czy gdzieś żyją dusze dwie

Co wiedzą jak zachować smak

I ocalić cały wdzięk

Męka, męka, ale ja

Póki życie jeszcze trwa

Radziłabym przy sercu twym

Moje serce mieć jak rym

Boże!

Jak ja rzucam nożem

Dowiesz się potworze

Kiedy przyjdzie czas

A na razie, może, jest nam nie najgorzej

Więc się ze mną ożeń

Zanim karty pójdą w tas

Kwelling, kwelling, zeg ik je

Wanneer een persoon alleen woont

Ik wil niet drinken, ik wil niet eten

En nog meer plekjes in de zon!

Kwelling, kwelling, maar goed

Wanneer een man leeft

Hij heeft genoeg van leugens, stille dagen

Verlammende woorden als een mes

God!

Hoe ik een mes gooi

Je zult het ontdekken, monster

Wanneer de tijd komt

En tot nu toe zijn we misschien niet zo slecht

Dus trouw met me

Voordat de kaarten door de afvoer gaan

Kwelling, kwelling, want wie weet

Leven ergens twee zielen?

Wat ze weten hoe ze de smaak kunnen behouden?

En bewaar alle genade

Kwelling, kwelling, maar ik

Terwijl het leven nog steeds doorgaat

Ik zou adviseren met je hart

Laat mijn hart rijmen

God!

Hoe ik een mes gooi

Je zult het ontdekken, monster

Wanneer de tijd komt

En tot nu toe zijn we misschien niet zo slecht

Dus trouw met me

Voordat de kaarten door de afvoer gaan