So Sad (So Sad) - Martha

Lambert never had much craic

But when I heard her say that you were back

I almost lost my balance there and then

I dreamed of all the hours we spent

Making plans, the best of friends

But did we all get what we wanted in the end?

I guess that just depends

New years eve hanging out on Palace Green

Everyone too pissed to count in unison it seemed

Midnight came without much fuss

You were all I needed then some busker sang a song about Milton Keynes

And shattered all our dreams

And as we walked home and I told you how I sometimes feel ashamed

Of these laboured vowels and glottal stops

The way I say my name

But I can’t put my faith in

Received pronunciation

When your stories clutter corners of my brain

The sad little refrain

A feeling that remains

I still remember you and the adventures that we had

And even at our worst we weren’t really all that bad

Nostalgia can be great from time to time

But to tell the truth I’m struggling today

Why’s it gotta feel so sad?

Same time next year

I’ll meet you here

Please take me home

I think I might cry

I’m sad but I’ve no idea why

Lambert had nooit veel gekkigheid

Maar toen ik haar hoorde zeggen dat je terug was

Ik verloor bijna mijn saldo daar en toen

Ik droomde van alle uren die we hebben doorgebracht

Plannen maken, beste vrienden

Maar hebben we uiteindelijk allemaal gekregen wat we wilden?

Ik denk dat dat er gewoon van afhangt

Oudejaarsavond rondhangen in Palace Green

Iedereen was te boos om samen te tellen, zo leek het

Middernacht kwam zonder veel poespas

Je was alles wat ik nodig had toen een straatmuzikant een lied zong over Milton Keynes

En al onze dromen verbrijzeld

En terwijl we naar huis liepen en ik je vertelde hoe ik me soms schaam

Van deze moeizame klinkers en glottisslagen

De manier waarop ik mijn naam zeg

Maar ik kan mijn geloof er niet in leggen

Ontvangen Uitspraak

Wanneer jouw verhalen de hoeken van mijn hersenen vervuilen

Het droevige refrein

Een gevoel dat blijft

Ik herinner me jou en de avonturen die we hadden nog steeds

En zelfs op ons slechtst waren we niet echt zo slecht

Nostalgie kan van tijd tot tijd geweldig zijn

Maar om eerlijk te zijn heb ik het vandaag moeilijk

Waarom moet het zo verdrietig voelen?

Volgend jaar zelfde tijd

Ik zie je hier

Breng mij alsjeblieft naar huis

Ik denk dat ik zou kunnen huilen

Ik ben verdrietig, maar ik heb geen idee waarom