Present, Tense - Martha

Yes, I’m here And yes, as per, I feel weird A terrifying worry in the back of

my head/

And it gets worse when you are near/

It’s a subtle kind of tension/

A permanent suspension/

Every muscle in my body primed to snap/

With nervous apprehension/

Regretting the choices that we made.

You’re either living six months into the future/

Or looking ten years into the past/

You’re searching for answers/

In tough circumstances/

But I just need a moment that lasts/

Give me something that lasts.

You lost your lucky purple lighter/

On the Megabus to Brighton/

But on the way you read a zine that made you think/

You’d be a good Anarcho writer/

But not even Voltairine de Cleyre/

Could successfully get you there/

Without a list of aspirations gushing out of your pen/

As you stewed in that sticky chair/

Regretting the choices that we made,

You’re wishing your life away/

Or longing for bygone days/

Oh would you give me a fucking break?

Cause they won’t come back/

So give me something that lasts/

You’re searching for answers in tough circumstances but I just need something

that lasts/so give me something that lasts.

Ja, ik ben hier En ja, volgens mij voel ik me raar Een angstaanjagende zorg in de rug van

mijn hoofd/

En het wordt nog erger als je in de buurt bent/

Het is een subtiel soort spanning/

Een permanente schorsing/

Elke spier in mijn lichaam klaar om te knappen/

Met nerveuze angst/

We betreuren de keuzes die we hebben gemaakt.

Je leeft ofwel zes maanden in de toekomst/

Of tien jaar in het verleden kijken/

U zoekt naar antwoorden/

In moeilijke omstandigheden/

Maar ik heb gewoon een moment nodig dat duurt/

Geef me iets dat lang meegaat.

Je bent je paarse geluksaansteker kwijt/

Op de Megabus naar Brighton/

Maar onderweg las je een zine die je aan het denken zette/

Je zou een goede Anarcho-schrijver zijn/

Maar zelfs Voltairine de Cleyre/

Kan je daar met succes krijgen /

Zonder een lijst met ambities die uit je pen stromen/

Terwijl je in die plakkerige stoel kookte/

We betreuren de keuzes die we hebben gemaakt,

Je wenst je leven weg/

Of verlangen naar vervlogen tijden/

Oh, zou je me een verdomde pauze willen geven?

Omdat ze niet terugkomen/

Dus geef me iets dat blijft/

Je zoekt naar antwoorden in moeilijke omstandigheden, maar ik heb gewoon iets nodig

dat duurt/dus geef me iets dat lang meegaat.