Un enfant - Mario Pelchat

A force de claquer ma vie

Entre mots et accords et puis

A force de sentimentalité

Je ne sais rien apprivoiser

Un enfant que j’endormirais

S’il m'était permis de le prendre

De l’accueillir et de l’entendre

Serait, de loin, ma plus grande prière

Le temps d’apaiser ses colères

Pour qu’un homme au moins se souvienne

Qu’il a été petit, hier

Et que si longues sont les peines

Il faut bien que cesse la guerre

Tu les entends

Ce qu’ils disaient alors

Les réponses des grands

Faut les attendre encore

Avec l’amour, tu les auras toi-même

A quoi bon les discours

T’inquiète pas… je t’aime

A force d’inventer des nuits

Des femmes dans mes insomnies

A force d’incompatibilité

Je ne sais pas comment aimer

Un enfant que je bercerais

Si seulement je savais guérir

Son passé lourd de souvenirs

Serait, de loin, ma plus grande victoire

Le temps d'étreindre sa mémoire

Qu’un homme sache combien libre

Il peut continuer de marcher

Et de trouver son équilibre

En défiant sa fragilité

Tu les revois

Ce qu’ils étaient alors

Entre alcool et fracas

Ils se croyaient très forts

Avec l’amour, ils s’imaginaient même

A l’abri des vautours

T'épargnant les… «je t’aime»

A force de craindre la mort

Et les vertiges de mon corps

J’ai fait mon deuil de l’immortalité

A force de ne pas cerner

Cet enfant, je protégerais

S’il est juste que dès l’enfance

Il faille imposer ses défenses

Contre l’auteur, contre l’autorité

Avant qu’on ait l'âge d’aimer

Ce gamin à qui je m’adresse

Je le connais depuis toujours

Il est en moi, je suis, du reste

Son camarade de parcours

Tu parleras, quand t’en auras la chance

De ce qu’on ne dit pas

Qu’on effleure en silence

Quand tu sauras te délivrer des murs

Qu’ils volent en éclats

Quand montent tes blessures

Quand tu sauras, pour tes enfants, toi-même

T’oublier, tu pourras

Te soûler de… «je t’aime» !

Door mijn leven te dichtslaan

Tussen woorden en akkoorden en dan

Door sentimentaliteit

Ik weet niet hoe ik iets moet temmen

Een kind dat ik zou laten inslapen

Als ik het mocht nemen

Om het te verwelkomen en te horen

Zou verreweg mijn grootste gebed zijn

Tijd om zijn woede te sussen

Voor ten minste één man om te onthouden

Hoe klein was hij gisteren

En zo lang is het verdriet

De oorlog moet eindigen

Je hoort ze

Wat ze toen zeiden?

De antwoorden van de volwassenen

Moet weer op ze wachten

Met liefde heb je ze zelf

Wat heb je aan toespraken

maak je geen zorgen... ik hou van je

Door nachten uit te vinden

Vrouwen in mijn slapeloosheid

Door onverenigbaarheid

Ik weet niet hoe ik moet liefhebben

Een kind dat ik zou rocken

Als ik maar wist hoe te genezen

Zijn verleden zwaar van de herinneringen

Zou verreweg mijn grootste overwinning zijn

Tijd om zijn herinnering te koesteren

Laat een man weten hoe vrij

Hij kan blijven lopen

En vind je balans

Door zijn kwetsbaarheid te trotseren

Je ziet ze weer

Wat waren ze toen?

Tussen alcohol en lawaai

Ze dachten dat ze erg sterk waren

Met liefde verbeeldden ze zich zelfs

Veilig voor gieren

Je de... "Ik hou van jou" redden

Door angst voor de dood

En de duizeligheid van mijn lichaam

Ik rouwde om onsterfelijkheid

Door niet te lokaliseren

Dit kind zou ik beschermen

Als het goed is dat van kinds af aan

We moeten onze verdediging opleggen

Tegen de auteur, tegen de autoriteit

Voordat we oud genoeg zijn om lief te hebben

Deze jongen met wie ik praat

Ik ken hem voor altijd

Hij is in mij, ik ben, van de rest

Zijn medereiziger

Je zult praten, als je de kans krijgt

Van wat we niet zeggen

Dat we elkaar in stilte aanraken

Wanneer je jezelf van de muren kunt bevrijden

Laat ze versplinteren

Wanneer je wonden rijzen

Als je het weet, voor je kinderen, jezelf

Vergeet je, dat kan

Dronken worden van... "I love you"!