Entre deux mondes - Marc Dupré

Le silence est pris entre quatre murs

La douleur danse avec la solitude

On m’a volé ton sourire, on m’a pris ton cœur

Et tout notre avenir repose sous les fleurs

À chaque fois que je revois le soleil

Dessiné sur les draps, le reflet de nos corps

Je me noie, je me perds dans ce passé froissé

À nous chercher encore

Je t’aime, bien au-delà des lois

De ce destin qui te retient

Sur un chemin trop loin du mien

Mmm

Je t’aime, encore plus fort que ça

À la vie, à la mort

Ce ne sont que des mots que j’ignore

Je n’ai rien changé de nos habitudes

Je reste dans le noir avec la certitude

De retrouver ce sourire qui calmait mes peurs

Mais tout se déchire, tout n’est que froideur

À chaque fois que se rendort le soleil

Nos traces sur les draps, s’en vont, s'évaporent

Et je sais que je dois oublier cette idée

De chercher ton corps

Je t’aime, bien au-delà des lois

De ce destin qui te retient

Sur un chemin trop loin du mien

Ooooh

Je t’aime, encore plus fort que ça

À la vie, à la mort

Je ne regarde plus le ciel

Je l’envie d’avoir pris ta main

Et toutes nos promesses d'éternel

Je ne regarde plus la mer

Je ne vis plus qu’entre deux mondes

À l’ombre de ton ombre

Je t’aime, bien au-delà des lois

De ce destin qui te retient

Sur un chemin trop loin du mien

Je t’aime, encore plus fort que ça

À la vie, à la mort

Ce ne sont que des mots que j’ignore

Stilte zit gevangen tussen vier muren

Pijn danst met eenzaamheid

Ze hebben je glimlach gestolen, ze hebben je hart gestolen

En onze hele toekomst ligt onder de bloemen

Elke keer als ik de zon weer zie

Getekend op de lakens, de weerspiegeling van ons lichaam

Ik verdrink, ik verdwaal in dit verfrommelde verleden

Weer op zoek naar ons

Ik hou van je, ver buiten de wet

Van dit lot dat je tegenhoudt

Op een pad te ver van de mijne

mmm

Ik hou van je, zelfs meer dan dat

Naar het leven, naar de dood

Dit zijn gewoon woorden die ik niet ken

Ik heb onze manieren niet veranderd

Ik tast met zekerheid in het duister

Om die glimlach te vinden die mijn angsten kalmeerde

Maar alles is verscheurd, alles is alleen maar kou

Elke keer als de zon weer gaat slapen

Onze sporen op de lakens, ga weg, verdampen

En ik weet dat ik dit idee moet vergeten

Om je lichaam te zoeken

Ik hou van je, ver buiten de wet

Van dit lot dat je tegenhoudt

Op een pad te ver van de mijne

Ooooh

Ik hou van je, zelfs meer dan dat

Naar het leven, naar de dood

Ik kijk niet meer naar de lucht

Ik ben jaloers op hem omdat hij je hand heeft genomen

En al onze beloften van eeuwig

Ik kijk niet langer naar de zee

Ik leef alleen tussen twee werelden

In de schaduw van jouw schaduw

Ik hou van je, ver buiten de wet

Van dit lot dat je tegenhoudt

Op een pad te ver van de mijne

Ik hou van je, zelfs meer dan dat

Naar het leven, naar de dood

Dit zijn gewoon woorden die ik niet ken