Une mère - Lynda Lemay

Une mère

Ca travaille à temps plein

Ca dort un œil ouvert

C’est d’garde comme un chien

Ca court au moindre petit bruit

Ca s’lève au petit jour

Ca fait des petites nuits.

C’est vrai

Ca crève de fatigue

Ça danse à tout jamais une éternelle gigue

Ça reste auprès de sa couvée

Au prix de sa jeunesse

Au prix de sa beauté.

Une mère

Ca fait ce que ça peut

Ca ne peut pas tout faire

Mais ça fait de son mieux.

Une mère

Ca calme des chamailles

Ca peigne d’autres cheveux que sa propre broussaille.

Une mère

C’est plus comme les autres filles

Ca oublie d'être fière

Ca vit pour sa famille

Une mère

Ca s’confine aux bercails

C’est pris comme un noyau dans l’fruit de ses entrailles

Une mère

C’est là qu'ça nous protège

Avec les yeux pleins d’eau

Les cheveux pleins de neige

Une mère

A un moment, ça s’courbe,

Ca grince quand ça s’penche

Ca n’en peut plus d'être lourde

Ca tombe, ça se brise une hanche

Puis rapidement, ça sombre

C’est son dernier dimanche

Ca pleure et ça fond à vue d’oeil

Ca atteint la maigreur des plus petits cercueils

Oh, bien sûr, ça veut revoir ensemble

Toute sa progéniture entassée dans sa chambre

Et ça fait semblant d'être encore forte

Jusqu'à c’que son cadet ait bien r’fermé la porte.

Et lorsque, toute seule ça se retrouve

Ça attend dignement qu’le firmament s’entrouvre

Et puis là, ça se donne le droit

De fermer pour une fois

Les deux yeux à la fois.

Une mère

Ca n’devrait pas partir

Mais on n’y peut rien faire

Mais on n’y peut rien dire.

Une mère… (x3)

Een moeder

Het werkt fulltime

Hij slaapt met één oog open

Het is bewaker als een hond

Het draait bij het minste geluid

Het daagt bij het aanbreken van de dag

Het zijn kleine nachten geweest.

Het is waar

Het sterft van vermoeidheid

Het danst voor altijd een eeuwige jig

Het blijft bij zijn kroost

Ten koste van zijn jeugd

Ten koste van zijn schoonheid.

Een moeder

Het doet wat het kan

Het kan niet alles

Maar het doet zijn best.

Een moeder

Het kalmeert gekibbel

Hij kamt ander haar dan zijn eigen kreupelhout.

Een moeder

Het is meer zoals de andere meisjes

Het vergeet trots te zijn

Het leeft voor zijn gezin

Een moeder

Het is beperkt tot de plooien

Het is genomen als een kuil in de vrucht van zijn ingewanden

Een moeder

Dit is waar het ons beschermt

Met ogen vol water

Haar vol sneeuw

Een moeder

Op een gegeven moment buigt het,

Het kraakt als het buigt

Het kan niet meer zwaar zijn

Het valt, het breekt een heup

Dan wordt het snel donker

Het is zijn laatste zondag

Het huilt en het smelt weg

Het bereikt de dunheid van de kleinste doodskisten

Oh, natuurlijk, het wil elkaar weer zien

Al zijn nakomelingen gepropt in zijn kamer

En het doet alsof het nog steeds sterk is

Tot zijn jongere broer de deur stevig dicht had gedaan.

En wanneer, helemaal alleen, het zichzelf vindt

Het wacht met waardigheid tot het firmament zich opent

En dan geeft het zichzelf het recht

Voor een keer sluiten

Beide ogen tegelijk.

Een moeder

Het zou niet moeten gaan

Maar we kunnen er niets aan doen

Maar we kunnen er niets over zeggen.

Een moeder… (x3)