Les Maudits français - Lynda Lemay

Y parlent avec des mots précis

Puis y prononcent toutes leurs syllabes

À tout bout d’champ, y s’donnent des bis

Y passent leurs grandes journées à table

Y ont des menus qu’on comprend pas

Y boivent du vin comme si c'était d’l’eau

Y mangent du pain pis du foie gras

En trouvant l’moyen d’pas être gros

Y font des manifs aux quart d’heure

À tous les maudits coins d’rue

Tous les taxis ont des chauffeurs

Qui roulent en fous, qui collent au cul

Et quand y parlent de venir chez nous

C’est pour l’hiver ou les indiens

Les longues promenades en Ski-doo

Ou encore en traîneau à chiens

Ils ont des tasses minuscules

Et des immenses cendriers

Y font du vrai café d’adulte

Ils avalent ça en deux gorgées

On trouve leurs gros bergers allemands

Et leurs petits caniches chéris

Sur les planchers des restaurants

Des épiceries, des pharmacies

Y disent qu’y dînent quand y soupent

Et y est deux heures quand y déjeunent

Au petit matin, ça sent l’yaourt

Y connaissent pas les œufs-bacon

En fin d’soirée, c’est plus choucroute

Magret d’canard ou escargots

Tout s’déroule bien jusqu'à c’qu’on goûte

À leur putain de tête de veau

Un bout d’paupière, un bout d’gencive

Un bout d’oreille, un bout d’museau

Pour des papilles gustatives

De québécois, c’est un peu trop

Puis, y nous prennent pour un martien

Quand on commande un verre de lait

Ou quand on demande: La salle de bain

Est à quelle place, SVP?

Et quand ils arrivent chez nous

Y s’prennent une tuque et un Kanuk

Se mettent à chercher des iglous

Finissent dans une cabane à sucre

Y tombent en amour sur le coup

Avec nos forêts et nos lacs

Et y s’mettent à parler comme nous

Apprennent à dire: Tabarnak

Et bien saoulés au caribou

À la Molson et au gros gin

Y s’extasient sur nos ragoûts

D’pattes de cochon et nos plats d’binnes

Vu qu’on n’a pas d’fromages qui puent

Y s’accommodent d’un vieux cheddar

Et y se plaignent pas trop non plus

De notre petit café bâtard

Quand leur séjour tire à sa fin

Ils ont compris qu’ils ont plus l’droit

De nous appeler les Canadiens

Alors que l’on est québécois

Y disent au revoir, les yeux tout trempés

L’sirop d'érable plein les bagages

On réalise qu’on leur ressemble

On leur souhaite bon voyage

On est rendu qu’on donne des becs

Comme si on l’avait toujours fait

Y a comme un trou dans le Québec

Quand partent les maudits français

Ze spreken in precieze woorden

Zeg dan al hun lettergrepen daar

Af en toe zijn er kusjes

Daar brengen ze hun geweldige dagen door aan tafel

Er zijn menu's die we niet begrijpen

Ze drinken wijn alsof het water is

Ze eten brood en foie gras

Door een manier te vinden om niet dik te zijn

Elk kwartier zijn er demonstraties

Op alle vervloekte straathoeken

Alle taxi's hebben chauffeurs

Wie rijdt er gek, wie houdt zich aan de kont

En als ze het hebben over naar ons huis komen

Is het voor de winter of de Indianen?

Lange Ski-doo-ritten

Of per hondenslee

Ze hebben kleine kopjes

En enorme asbakken

Ze maken echte volwassen koffie?

Ze slikken het in twee teugen in

We vinden hun grote Duitse herders

En hun lieve kleine poedels

Op restaurantvloeren

supermarkten, apotheken

Ze zeggen dat ze daar dineren als ze sup

En het is twee uur als we lunchen

In de ochtend ruikt het naar yoghurt

Ik ken geen eierbacon

Aan het eind van de avond is het meer zuurkool

Eendenborst of slakken

Alles gaat goed totdat we proeven

Naar het hoofd van hun verdomde kalf

Een stukje ooglid, een stukje kauwgom

Een stuk oor, een stuk snuit

Voor de smaakpapillen

Van Quebecers, het is een beetje te veel

Dan houden ze ons voor een Mars

Als we een glas melk bestellen

Of wanneer gevraagd: De badkamer

Waar is het, alsjeblieft?

En als ze bij ons komen

Ze nemen een tuque en een Kanuk

Ga op zoek naar iglo's

Eindig in een suikerhut

Ze worden op slag verliefd

Met onze bossen en onze meren

En ze beginnen te praten zoals wij

Leer zeggen: Tabarnak

En dronken op kariboe

Naar de Molson en de grote gin

Ze zijn enthousiast over onze stoofschotels

Varkenspootjes en onze bakschalen

Aangezien we geen stinkkazen hebben

Ze passen goed bij een oude cheddar

En ze klagen ook niet veel

Van ons bastaardcafétje

Wanneer hun verblijf ten einde loopt

Ze begrepen dat ze niet langer het recht hebben

Om ons Canadezen te noemen

Terwijl we uit Quebec komen

Ze zeggen vaarwel, ogen helemaal nat

De ahornsiroop volle bagage

We realiseren ons dat we op hen lijken

We wensen ze een goede reis

We zijn klaar met kussen geven

Zoals we altijd deden

Er is een gat in Quebec

Wanneer de vervloekte Fransen vertrekken