Sables mouvants - Lynda Lemay

On avait plus de quoi payer

On finissait plus de s’endetter

Comme dans des sables mouvants

On s’enfonçait en s’débattant

Un jour c’est l’essentiel qui manque

Et on n’a plus un sou en banque

C’est c’qu’on appelle toucher l’fond

Ils vont nous r’prendre notre maison

Mon homme a beau être orgueilleux

Je sais pas vraiment de quelle façon

Y va r’tenir dedans ses yeux

Ses larmes d’humiliation

Lui qui travaillait à côté

À la vieille usine de papier

Là où ils viennent de procèder

À une centaine de mises à pied

Quatre-vingt-seize pour cent de honte

Et quatre pour cent de grandes vacances

Depuis c’jour-là y a pas qu’les comptes

Qui rentrent chez nous en souffrance

Le petit a beau être raisonnable

J’sais pas comment y va comprendre

Qu’y faut qu’y quitte son carré d’sable

Et qu’y dise adieu à sa chambre

Quelqu’un s’fera dire qu’il a d’la chance

Que c’est une reprise de finance

Une p’tite signature chez l’notaire

Et il deviandra propriétairee

Il viendra vivre dans notre lumière

Il viendra respirer notre air

Il parlera d’sa promotion

Prendra un verre dans not’salon

Sans nous demander la permission

Il viendra prendre notre maison

On dit l’argent fait pas le bonheur

Mais ça sonne drôle devant le petit

Qui acceptera pas j’en ai bien peur

De devoir quitter ses amis

C’est la maison d’ses premiers pas

C’est le royaume de ses souvenirs

Oui c’est chez lui ce bel endroit

Dont on devra se départir

Parce que l’on n’a plus les moyens

Que les emplois sont incertains

Les temps étant durs comme il sont

Il faudra se faire une raison

Se trouver des boîtes en carton

Et tout en chargeant le camion

Essayer d’oublier qu’il vont venir nous prendre notre maison

Demain il faut qu’on déménage

Qu’on prenne nos rêves et qu’on les sorte

De notre coeur de notre garage

Et puis on fermera la porte

(Merci à Marie-Eve pour cettes paroles)

We hadden meer dan genoeg om te betalen

We waren klaar met schulden maken

zoals in drijfzand

We zonken terwijl we worstelden

Op een dag is het het essentiële dat ontbreekt

En we hebben geen cent meer op de bank

Dit wordt rock bottom raken genoemd

Ze gaan ons huis van ons terugnemen

Mijn man mag trots zijn

Ik weet niet zo goed welke kant op

Het zal in zijn ogen blijven hangen

Haar tranen van vernedering

Hij die naast de deur werkte

Bij de oude papierfabriek

Waar ze net zijn doorgegaan

Honderd ontslagen

Zesennegentig procent schaamte

En vier procent lange vakantie

Sinds die dag zijn het niet alleen de rekeningen

Wie komt thuis met pijn

De kleine kan redelijk zijn

Ik weet niet hoe er zal begrijpen

Waarom verlaat je je zandbak niet?

En afscheid nemen van zijn kamer

Iemand krijgt te horen dat hij geluk heeft

Dat het een inbeslagname is

Een kleine handtekening bij de notaris

En hij wordt eigenaar

Hij zal in ons licht komen leven

Hij zal komen om onze lucht in te ademen

Hij zal praten over zijn promotie

Zal een drankje doen in onze woonkamer

Zonder onze toestemming te vragen

Hij zal ons thuis komen halen

Ze zeggen dat geld geen geluk kan kopen

Maar het klinkt grappig in het bijzijn van het kind

Wie zal het niet accepteren ben ik bang

Van het moeten verlaten van zijn vrienden

Dit is het huis van zijn eerste stapjes

Dit is het rijk van zijn herinneringen

Ja, dit is zijn thuis, deze prachtige plek

Waar we afscheid van moeten nemen

Omdat we de middelen niet meer hebben

Dat banen onzeker zijn

De tijden zijn hard zoals ze zijn

Je zult een beslissing moeten nemen

Kartonnen dozen vinden

En tijdens het laden van de vrachtwagen

Proberen te vergeten dat ze ons huis komen innemen

Morgen moeten we verhuizen

Laten we onze dromen nemen en ze eruit halen

Vanuit ons hart vanuit onze garage

En dan doen we de deur dicht

(Met dank aan Marie-Eve voor deze teksten)