Paul-Emile a des fleurs - Lynda Lemay

Lynda Lemay

Paul-Émile A Des Fleurs

Laissez la donc tranquille

Laissez la donc dormir

Retirez vos aiguilles

Laissez la donc partir

C’est l’ciel et vos machines

Qui tirent chacun d’leur bord

Qui sont là qui s’obstinent

C’est à qui sera l’plus fort

Laissez la donc j’vous jure

C’est elle la meilleure

Elle soigne mes blessures

Mieux qu’un troupeau de vos docteurs

Arrêtez donc d’vous battre

Laissez la donc mourir

Retirer vos salles pattes

Arrêtez de la retenir

Lâchez donc les veines

C’est pas votre mère à vous

C’est pt'être même plus la mienne

J’la reconnais plus du tout

Elle sait déjà par c?

ur

Toutes sortes de p’tits poèmes

Qui finissent par «amen»

Faut bien qu’elle voit l’seigneur

Depuis l’temps qu’elle s’prépare

Pour être belle pour lui

Gâchez pas son départ

Si faut que ce soit pour aujourd’hui

Laissez la donc tranquille

Laissez la donc rêvez

Elle rêve à Paul-Émile

J’en suis persuadée

Et bon dieu quelle tristesse

Voyez comme elle s’ennuie

Des blagues et des caresses

D’son Paul-Émile chéri

Attendez donc un peu

Serrez pas vos aiguilles

Elle manquera pas à dieu

Autant qu’elle manque à sa famille

La laissez pas tranquille

La laissez pas s'éteindre

Comme j’connais Paul-Émile

Y’va allez la rejoindre

Mais ranimez la donc

Mais faîtes donc quelque chose

Gonflez lui les poumons

Augmentez lui ses doses

Relevez lui les paupières

Elle a la trouille du noir

Réveillez ma pauv’mère

Elle va faire un cauchemar

Cognez lui sur le c?

ur

Mais faîtes la réagir

Paul-Émile a des fleurs

Il veut les lui offrir

Lynda Lemay

Paul-Emile heeft bloemen

Dus laat haar met rust

Dus laat haar slapen

Verwijder je naalden

Dus laat haar gaan

Het is de lucht en jouw machines

Die aan elk van hun kanten trekken

Wie zijn er die volharden?

Het is wie de sterkste zal zijn

Laat het dus ik zweer het

Zij is de beste

Ze heelt mijn wonden

Beter dan een kudde van je dokters

Dus stop met vechten

Dus laat haar sterven

Verwijder je poten hallen

Stop haar tegen te houden

Dus laat de aderen los

Ze is niet je moeder

Het is misschien niet eens meer van mij

Ik herken haar helemaal niet

Weet ze het daardoor al?

ur

Allerlei kleine gedichten

Die eindigen met "amen"

Ze moet de heer zien

Sinds de tijd dat ze zich voorbereidt

Om mooi voor hem te zijn

Verpest zijn vertrek niet

Als het vandaag moet zijn

Dus laat haar met rust

Laat haar dromen

Ze droomt van Paul-Émile

Ik ben er van overtuigd

En god wat verdrietig

Kijk hoe verveeld ze is

Grappen en knuffels

Van zijn lieveling Paul-Émile

Dus wacht even

Span je naalden niet aan

God zal haar niet missen

Zoveel als haar familie haar mist

Laat haar niet alleen

Laat het niet vervagen

Hoe ik Paul-Émile ken

Kom allemaal bij haar

Maar breng haar dan weer tot leven

Maar doe iets

Blaas zijn longen op

Verhoog zijn dosis

Hef zijn oogleden op

Ze is bang in het donker

Word wakker mijn arme moeder

Ze gaat een nachtmerrie hebben

Sla hem op het hart

ur

Maar laat haar reageren

Paul-Émile heeft bloemen

Hij wil ze aan haar geven