Ouverture - Lynda Lemay

Il y a Daniel, Daniel Messier

L’agent de police, qui a quarante ans

Et toutes ses dents

Contre mon fils

Il y a Micheline, celle qui travaille, au restaurant

De grâce, cuisine et qui aime bien monsieur l’agent

Il y a Manon

Qui est amoureuse de mon garçon

Depuis deux ans, et qui lui fabrique un enfant

Il y a mon Jeff

Le futur papa en question, trop jeune mais bref

Il prend ses propres décisions

Monsieur l’agent

Il dit que mon fils est un voyou

Mais ct'évidant que monsieur l’agent il est jaloux

Puisque Manon, Manon qui est la fille de Micheline

Le belle Manon elle n’est jamais qu’sa bonne copine

Il y a Micheline qui regarde tout le temps mon fils de haut

Et qui s’indigne parce qu’elle trouve qu’il boit trop

Mais mon garçon, sa belle Manon

Il l’aime vraiment, y’a de la passion

Entre c’est deux furieux amants

Et il y a moi, héritière sans profession

Jeff c’est mon gars

Et Nathalie c’est mon prénom

Il y avait Jacques

Mon cher mari qui s’est pas remi d’une crise cardiaque

Et qui a déserté la vie

Il y a longtemps

Lorsque mon pauvre Jean François n’avait que dix ans

Et comme parents, plus que moi

Voilà mon plan, nous sommes de droles d’oiseaux

Voilà comment, on peut souvent tomber de haut

(Merci à naoual pour cettes paroles)

Daar is Daniël, Daniël Messier

De politieagent, die veertig jaar oud is

En al zijn tanden

tegen mijn zoon

Er is Micheline, degene die werkt, in het restaurant

Alsjeblieft, koken en wie houdt van Mr. Officer

Daar is Manon

Wie is er verliefd op mijn jongen

Twee jaar lang, en wie maakt hem een ​​kind?

Daar is mijn Jeff

De toekomstige vader in kwestie, te jong maar kort

Hij neemt zijn eigen beslissingen

Officier

Hij zegt dat mijn zoon een misdadiger is

Maar het is duidelijk dat die agent jaloers is

Sinds Manon, Manon, de dochter van Micheline...

De mooie Manon is alleen haar goede vriend

Er is Micheline die altijd neerkijkt op mijn zoon

En wie is er verontwaardigd omdat ze vindt dat hij te veel drinkt?

Maar mijn jongen, zijn mooie Manon

Hij houdt echt van haar, er is passie

Tussen het zijn twee woedende geliefden

En daar ben ik, erfgename zonder beroep

Jeff is mijn man

En Nathalie is mijn voornaam

Er was Jacques

Mijn lieve man die niet hersteld is van een hartaanval

En wie heeft het leven verlaten?

Een lange tijd geleden

Toen mijn arme Jean François nog maar tien jaar oud was

En als ouders, meer dan ik

Dit is mijn plan, we zijn grappige vogels

Zo kunnen we vaak van bovenaf vallen

(Met dank aan Naoual voor deze teksten)