Ma chaise en rotin - Lynda Lemay

Dire que le temps passait et que je restais là

Ma chaise nous berçait, mes pyjamas et moi

J’aurais pu si j’voulais partir faire une balade

Les montagnes attendaient que je les escalades

Dire que le temps passait comme des millions de wagons

Qui roulent et qui s’ruaient vers un bel horizon

J’tai à deux pas d’la gare mais c’tait deux pas de trop

Puis tans qqu’a être en r’tard j’preferais faire dodo

Quand j’me suis réveillée, bein me v’la toute déçue

Le train était passé et m'était passé d’ssus

J’aurais voulu bougé puis me reprendre en main

Mais l’temps m’avait cloué dans mon siège en rotin

Quand l’temps nous passe sur l’coprs des fois on s’en sort bien

Des fois ca frappe fort puis on s’en sort moyen

Moi j’ai frôlé la mort, mais la mort c’est sauvé

Puis j’ai pas fait l’effort d’aller la rattraper

J’ai pas bougé d’ma rue, j’ai pas quitté l’village

Non j’suis pas disparue, au diable le grand voyage

J’suis resté dans ma chaise devant ma grosse télé

J’ai eu comme un malaise c’qui appelle un AVC

Bein moi la paresseuse, j’me surprend a rêver

Que j’suis une grande danseuse, puis qu’je fait d’la course à pied

Mais ma chaise en rotin est devenue nécessaire

Parce que moi je sens plus rien d’la taille jusqu'à terre

Ma langue est endormie pendant qu’mon esprit danse

Puis là mon grand défi, bein c’est de dire c’que j’pense

Le temps s’en va très loin, moi je suis cloué là

Et ma chaise en rotin

Elle me va comme une croix…

Zeg de tijd verstreek en ik stond daar

Mijn stoel wiegde me en mijn pyjama

Ik had het kunnen doen als ik een ritje wilde maken

De bergen wachtten op mij om ze te beklimmen

Stel dat de tijd verstreek als een miljoen wagons

Die rollen en rennen naar een prachtige horizon

Ik was twee stappen van het station, maar het was twee stappen te veel

Als ik dan laat ben, slaap ik liever

Toen ik wakker werd, nou, ik was erg teleurgesteld

De trein was voorbij en ging over mij heen

Ik wilde verhuizen en dan mezelf in de hand houden

Maar de tijd had me aan mijn rotan stoel genageld

Als de tijd ons op het lichaam verstrijkt, doen we het soms goed

Soms komt het hard aan, dan komen we er gemiddeld uit

Ik kwam dicht bij de dood, maar de dood is gered

Toen heb ik niet de moeite genomen om haar in te halen

Ik ben niet verhuisd van mijn straat, ik heb het dorp niet verlaten

Nee, ik ben niet weg, naar de hel met de grote reis

Ik bleef in mijn stoel voor mijn grote tv

Ik had een malaise die een beroerte noemt

Nou ik de luie, ik merk dat ik droom

Dat ik een geweldige danser ben, dan ga ik hardlopen

Maar mijn rotan stoel werd nodig

Want ik voel niets van de taille tot de grond

Mijn tong slaapt terwijl mijn geest danst

Dan is daar mijn grote uitdaging, nou het is om te zeggen wat ik denk

De tijd gaat erg ver, ik zit hier vast

En mijn rotan stoel

Ze past me als een kruis...