La Petite Laura - Lynda Lemay

Un bout d’gâteau sous la bottine

Et un ourson en d’sous du bras

La v’la qui sort de la cuisine la p’tite laura

Ses ch’veux tressés de p’tite rouquine

Sur les bretelles d’sa salopette

Elle s’en va cacher sa p’tite mine tristounette

De dans sa chambre où elle prépare

Un baluchon lourd comme trois plumes

Mais qui contient toute son histoire tous ses trésors

Avec la rousseur en étoile sur son visage qui s’embrume

Elle s’apprête à mettre les voiles jusqu'à dehors

Un bout d’dessert sous la semelle

Parce qu’il y avait des bouts épars

Comme au temps d'éclats de vaisselle sur le prélat

Les pieds salit par un grêlon d’une autre tempête en famille

Elle est sortie de la maison la petite fille

En promettant à son ourson qu’elle lui trouverait une cachette

À l’abri de tous les grognons de la planète

Elle s’est enligné la bottine et l’bout d’gâteau en direction

Du cabanon près d’la piscine là bas au fond

Un bout gâteau sous la bottine

Mais plus d’ourson en d’sous du bras

Elle est r’venue la p’tite rouquine la p’tite laura

Des gros frissons plein les babines

Les joues rouillées de gros chagrins

En essuyant ses p’tites narines de r’vers d’la main

Elle est r’venue vers ces adultes

Et leurs tumultes et leurs dégâts

Au bout de presque trente minutes de grand froid

Au beau milieu d’une autre insulte

Hurlée par une maman en miette

Qu’en finit plus de catapulter des assiettes

Elle est revenue laura la brave

Sans que personne s’en aperçoive

S’en est retournée dans sa chambre faire dodo

S’est assoupie dans ses sanglots la tête sur son baluchon

La bottine souillée de gâteau et de gazon

Deux verres de jus sous les paupières

Sans berceuse et sans collation

Exténuée mais fière de son expédition

Elle est revenue de sa mission promesse tenue à son ourson

Qu’elle a tout bien caché derrière le cabanon

(Merci à thierry pour cettes paroles)

Een fluitje van een cent onder de koffer

En een teddybeer onder de arm

Het meisje dat uit de keuken komt de kleine Laura

Haar haar gevlochten als een kleine roodharige

Op de bretels van zijn overall

Ze gaat haar droevige gezichtje verbergen

Vanuit haar kamer waar ze zich voorbereidt

Een bundel zo zwaar als drie veren

Maar die al zijn geschiedenis al zijn schatten bevat

Met de stervormige sproet op haar bewolkte gezicht

Ze gaat zo naar buiten zeilen

Een stukje dessert onder de tong

Omdat er losse eindjes waren

Zoals in de tijd van schotelscherven op de prelaat

Voeten bevuild door een hagelsteen van een andere familiestorm

Ze kwam het huis uit het kleine meisje

Door haar berenwelp te beloven dat ze een schuilplaats voor hem zou vinden

Veilig voor alle grumps op de planeet

Ze zette haar laars en het fluitje van een cent in de richting

Vanuit de schuur bij het zwembad daar achter

Een fluitje van een cent onder de koffer

Maar geen teddybeer meer onder de arm

Ze kwam terug, de kleine roodharige, de kleine Laura

Grote rillingen vullen de karbonades

De roestige wangen van groot verdriet

Door zijn kleine neusgaten af ​​te vegen met de rug van zijn hand

Ze kwam terug bij deze volwassenen

En hun tumult en hun schade

Na bijna dertig minuten bittere kou

Midden in een nieuwe belediging

Geschreeuwd door een moeder in kruimels

Geen katapulterende platen meer

Ze kwam terug Laura de dappere

Zonder dat iemand het merkt

ging terug naar haar slaapkamer om te slapen

Is ingedommeld in haar snikken, haar hoofd op haar bundel

De bevlekte laars van cake en turf

Twee glazen sap onder de oogleden

Geen slaapliedje en geen snack

Uitgeput maar trots op haar expeditie

Ze kwam terug van haar belofte, haar missie naar haar berenjong gehouden

Dat ze alles goed verstopt achter de schuur

(Met dank aan Thierry voor deze teksten)