La Course au bonheur - Lynda Lemay

Il a fallu que j' tombe

Pour me sentir debout

Il a fallu que j' plonge

Pour ne pas m' briser l' cou

Il a fallu qu' j’arrête de courir

Presque fallu mourir

Pour me sentir renaître

Fallu me reconnaître

Pour ne pas me haïr

Il a fallu qu' j’arrête de m’enfuir

J' mettais ça sur le dos du travail

J' mettais ça sur le dos de l’ennui

Je te tournais le dos et j’attendais tes bras

Que tu ne tendais pas et je t’en voulais trop

Alors que c'était moi qui avais oublié

Que la vie c’est plus court

Que la course au bonheur

La vie c’est quelques jours

La vie c’est quelques heures

Et la fin du parcours me fait peur

Il a fallu qu' je sombre

Pour ne pas me noyer

La vie c’est une seconde

Déjà presque écoulée

Quand j' m’en suis rendu compte

J' t’ai cherché

J' mettais tout sur le dos du travail

J' mettais tout sur le dos de l’ennui

Je te tournais le dos, et j’attendais tes bras

Que tu ne tendais pas et je t’en voulais trop

Alors que c'était moi qui avais oublié

Qu' y faut pas trop attendre

Avant d' se faire plaisir

Tout ce que l’on demande

Faut savoir se l’offrir

Il a fallu qu' j’arrête de courir

Il a fallu qu' j' m’assoie

Pour me sentir plus grande

Que je regarde en moi

Pour enfin te comprendre

Il a fallu qu' j’arrête de pleurer

Alors que c'était moi

Alors que c'était moi

Qui t’avais oublié

Qui m'étais oubliée

ik moest vallen

Om mezelf op te voelen

ik moest duiken

Om mijn nek niet te breken

Ik moest stoppen met rennen

moest bijna sterven

Om je herboren te voelen

Moest me herkennen

Voor het niet haten van mij

Ik moest stoppen met wegrennen

Ik wijt het aan het werk

Ik wijt het aan verveling

Ik keerde mijn rug naar je toe en wachtte op je armen

Dat je je niet inspande en dat ik te boos op je was

Toen ik het was die het vergat

Dat het leven korter is

Dat de race voor geluk

Het leven is een paar dagen

Het leven is een paar uur

En het einde van de reis maakt me bang

ik moest zinken

Dus ik verdrink niet

Het leven is een seconde

Al bijna uitverkocht

Toen ik me realiseerde

ik was op zoek naar jou

Ik leg het allemaal achter op het werk

Ik wijt het allemaal aan verveling

Ik stond met mijn rug naar je toe, en ik wachtte op je armen

Dat je je niet inspande en dat ik te boos op je was

Toen ik het was die het vergat

Wacht niet te lang

Voordat we plezier hebben

Alles wat we vragen

Je moet weten hoe je het kunt betalen

Ik moest stoppen met rennen

ik moest gaan zitten

Om je groter te voelen

Dat ik naar binnen kijk

Om je eindelijk te begrijpen

Ik moest stoppen met huilen

toen ik het was

toen ik het was

wie is jou vergeten?

wie was mij vergeten