L'Abri - Lynda Lemay

C’est tout les coups de feu et en dessous des flammes

C’est en dessous de ceux qui ont tenu les armes

Qu’on s’est cachés

Car la peur était bleue et le ciel était pâle

Car le monde était vieux et la guerre mondiale, on s’est cachés

Car on avait le choix et perdu le moral

Car on avait le doigt qui donnait le signal, on s’est cachés

En dessous des enfants qui ont versé des larmes

En dessous de ce vent qui a éteint le drame, on s’est cachés

Un trou dans la plnnète en dessous de la tempête

L’abri, prison des rêves, passions qui crèvent

Raison qui tourne à la folie

L’abri, se change en piège, dieu nous protège

On assassine la vie

C’est en dessous d’un fleuve qui a coulé rouge

C’est a lui qu’on s’abreuve et grâce a lui qu’on bouge

On a gagné

C’est en dessous du champ de cendres et de poussières

Qui n’offre de moisson qu’un souvenir d’hier, on a gagné

C’est en dessous du plus énorme des déserts

C’esst au fond d’un cratère et loin de la lumière, qu’on a gagné

Un trou dans la planète en dessous de la défaite

On est vivants, les survivants

Qu’est-ce qu’il nous reste en attendant

Qu’est-ce qu’on attend, pourquoi j’ai froid

J’ai peur

C’est en dessous du front en dessous des paupières

Qu’on a caché profond un peu trop de colère on est tout seul

Dans un abri du corps on a ligoté l'âme

Et puis face à la mort, voila qu’on la réclame, on est tout seul

Comme un trou dans la tête dès qu’on touche à la gachette

Het zijn allemaal geweerschoten en onder vuur

Het is onder degenen die wapens vasthielden

dat we verborgen

Want de angst was blauw en de lucht was bleek

Omdat de wereld oud was en de wereldoorlog, we verstopten ons

Omdat we een keuze hadden en onze moed verloren

Omdat we de signaalvinger hadden, verstopten we ons

Hieronder de kinderen die tranen vergieten

Onder deze wind die het drama doofde, verstopten we ons

Een gat in de planeet onder de storm

De schuilplaats, gevangenis van dromen, passies die sterven

Reden die in waanzin verandert

De schuilplaats verandert in een val, god red ons

We vermoorden het leven

Het is onder een rivier die rood stroomde

Het is aan hem dat we drinken en dankzij hem dat we bewegen

We hebben gewonnen

Het is onder het veld van as en stof

Wie biedt geen oogst maar een herinnering aan gisteren, wij hebben gewonnen

Het is onder de grootste woestijn

Het is op de bodem van een krater en ver van het licht, dat we hebben gewonnen

Een gat in de planeet onder de nederlaag

We zijn levende overlevenden

Wat hebben we in de tussentijd nog

Waar wachten we op, waarom heb ik het koud

Ik ben bang

Het is onder het voorhoofd, onder de oogleden

Dat we een beetje te veel woede verborgen hielden, we zijn helemaal alleen

In een beschutting van het lichaam bonden we de ziel

En dan in het aangezicht van de dood, hier claimen we het, we zijn helemaal alleen

Als een gat in het hoofd zodra je de trekker overhaalt