Je parle flou - Lynda Lemay

Je parle flou, avec des mots et du papier

Je brouille tout, et c’est à toi de deviner

J’ai jamais eu l’cran d’effacer

Et quand j’essaie de raturer

J’ai des regrets

J’laisse rien passer sans penser

Qu’y aura plus rien d’aussi sensé

J’laisse pas passer l’passé, je le retiens

Tu sais, je me souviens

Je parle flou, avec des nuages d’idées

Je brouille tout;

j’ai la manie de barbouiller

Je prends plaisir à déguiser

Les gros secrets que je veux livrer

J’ai des regrets

J’te lance un barbo sans lumière

En espérant qu’tu y vois clair

J’laisse pas passer l’passé, je le retiens

Tu sais, je me souviens

Je parle flou, et c’est à toi de préciser

Je brouille tout;

il ne te reste qu'à fouiller

J'écris des mots comme je t’aimais

Des mots confus qui disent vrai

J’ai des regrets

J’peux rien avouer, j’peux qu’insinuer

Crier ton nom sans prononcer

Te renier au moindre éclat

Des yeux de ceux qui me côtoient

Je parle flou;

je mets de l’ombre sur ma voix

Je brouille tout;

je tourbillonne et tu te noies

Dans mes brouillons qui déraisonnent

Tout ce papier que je chiffonne

Avec regret

Ces mots auxquels je me cramponne

Jusqu’au moment où j’abandonne

Je parle flou, je parle flou, je parle flou

Puis je me tais

J’ai des regrets… des regrets… regrets…

Ik spreek wazig, met woorden en papier

Ik vervaag alles, en het is aan jou om te raden

Ik heb nooit het lef gehad om te wissen

En als ik probeer door te strepen

ik heb spijt

Ik laat niets voorbij gaan zonder na te denken

Dat er niets zo verstandig zal zijn

Ik laat het verleden niet voorbijgaan, ik bewaar het

Je weet dat ik het me herinner

Ik spreek vaag, met wolken van ideeën

Ik vervaag alles;

Ik heb een manie om te smeren

Ik vind het leuk om te vermommen

De grote geheimen die ik wil vertellen

ik heb spijt

Ik gooi je een barbo zonder licht

In de hoop dat je het duidelijk ziet

Ik laat het verleden niet voorbijgaan, ik bewaar het

Je weet dat ik het me herinner

Ik spreek vaag, en het is aan jou om te verduidelijken

Ik vervaag alles;

alles wat je hoeft te doen is graven

Ik schrijf woorden alsof ik van je hield

Verwarde woorden die waar zijn

ik heb spijt

Ik kan niets bekennen, ik kan alleen maar insinueren

Schreeuw je naam zonder uit te spreken

Je ontkennen bij de geringste schittering

Van de ogen van de mensen om me heen

Ik spreek vaag;

Ik schaduw mijn stem

Ik vervaag alles;

Ik draai en jij verdrinkt

In mijn onzinnige concepten

Al dit papier verfrommel ik

Met spijt

Aan deze woorden klamp ik me vast

Tot het moment dat ik het opgeef

Ik praat wazig, ik praat wazig, ik praat wazig

Dan hou ik mijn mond

Ik heb spijt... spijt... spijt...