Comme un homme mort - Lynda Lemay

Je suis si vieux

J'étais si p’tit

Tout juste hier

J'étais nerveux

Je suis parti

C'était la guerre

J’ai fait le vœu

De revenir

En bon état

J' suis rev’nu vieux

Sans avenir

Et sans éclat

Ceux des obus

Ne m’ont pas eu

Je suis ici

J’ai survécu

Je suis rev’nu

En bonne partie

Je traîne mon âme

Qui n’est jamais

Sortie des flammes

J’effraie les dames

Je suis plus laid

Que mes secrets

Je plante ma canne

Dans les chemins

Et j' me revois

Planter mes armes

Dans des gamins

Qui étaient comme moi

Que des enfants

Pas assez grands

Déjà soldats

Que des garçons

Que d' l’innocente

Chair à canon

Je marche seul

Et je me butte

À des voyous

Je les engueule

Ces fils de pute

Je suis jaloux

D' leur ignorance

Qu’ils me brandissent

Comme un drapeau

D' leur insolence

Alors que moi

J' risquais ma peau

Pour ce pays

Que de mon mieux

J’ai défendu

Avec ma vie

Qui n’est pas bien

Mieux que perdue

Je suis un fou

En liberté

Un solitaire

Je survis saoul

Le cœur noyé

Au fond d’une bière

C’est tous les jours

Le même projet

Le même parcours

J’invite ma peine

Et mes regrets

À la taverne

D’où je ressors

En bafouillant

Ma confusion

Comme un homme mort

Mais plus vivant

Qu' ses compagnons

C’est toutes les nuits

Les mêmes chagrins

Les mêmes cauchemars

J' vois mes amis

Mais y a plus rien

Dans leur regard

Faut pas rester

Y faut s' couvrir

Faut qu’on s’en aille

Y faut s' sauver

Y faut courir

Jusqu’aux médailles

Je suis rev’nu

En un morceau

Moi, le héros

Je suis rev’nu

Sous les bravos

Serrer des mains

L’air égaré

Mais décoré

Comme un sapin

Y avait une fête

Mais dans ma tête

Y avait plus rien

Que ces souvenirs

De comportements

Inhumains

Qu’en pleine horreur

Et en pleine peur

Nous empruntions

Nous les garçons

Nous les soldats

Nous les gamins

Au cœur du crime

Autant victimes

Qu’assassins !

ik ben zo oud

ik was zo klein

gisteren nog

ik was zenuwachtig

Ik ging

Het was oorlog

ik heb een wens gedaan

Terug komen

In goede staat

Ik kwam oud terug

Geen toekomst

en glansloos

Die van de schelpen

Begreep me niet

ik ben hier

ik heb het overleefd

Ik kwam naakt terug

voor een goed deel

Ik sleep mijn ziel

wie is nooit?

Uit de vlammen

Ik maak de dames bang

ik ben lelijker

dat mijn geheimen

Ik plant mijn stok

in de paden

En ik zie mezelf weer

plant mijn wapens

bij kinderen

wie waren zoals ik?

alleen kinderen

Niet groot genoeg

al soldaten

Alleen jongens

Wat een onschuldige

kanonnenvoer

ik wandel alleen

En ik struikel

naar misdadigers

Ik schreeuw tegen ze

Deze klootzakken

ik ben jaloers

van hun onwetendheid

Laat ze met me zwaaien

Als een vlag

van hun brutaliteit

terwijl ik

Ik riskeerde mijn huid

Voor dit land

Alleen mijn beste

ik verdedigde

Met mijn leven

wie is er niet goed?

beter dan verloren

Ik ben een gek persoon

Vrij

een eenzame

ik overleef dronken

Het verdronken hart

Op de bodem van een biertje

Het is elke dag

hetzelfde project

dezelfde route

Ik nodig mijn pijn uit

En mijn spijt

In de taverne

waar ik vandaan kom

Tijdens het sputteren

mijn verwarring

Als een dode man

Maar meer levend

dat zijn metgezellen

Het is elke nacht

Hetzelfde verdriet

Dezelfde nachtmerries

ik zie mijn vrienden

Maar er is niets meer over

In hun blik

Mag niet blijven

Moet je bedekken

We moeten gaan

Je moet jezelf redden

Ik moet gaan

Naar de medailles

Ik kwam naakt terug

In een stuk

ik de held

Ik kwam naakt terug

Onder het gejuich

handenschudden

De verloren blik

Maar versierd

Als een dennenboom

Er was een feest

Maar in mijn hoofd

Er was niets

Dat deze herinneringen

Gedrag

In mensen

Dat in volledige horror

En in volle angst

We leenden

wij jongens

wij de soldaten

wij de kinderen

In het hart van de misdaad

zoveel slachtoffers

Welke moordenaars!