Charlot - Lynda Lemay

Les grands que je connais

Ils gardent tout le temps

Tout près de leur argent

Dans leurs porte-monnaie

Une photo d’enfant

Là il avait cinq ans

Maintenant il en a huit

Eh que le temps passe vite

Les grands que je connais

Pleurent à gros sanglots

S’il faut que leur cadet

Coupe-vent sur le dos

Entre en maternelle

Ou se fasse des bobos

Les grands ça se permet

D’avoir le cœur gros

Mais moi je me gardais

Toujours une petite gène

Puis si je te montrais

J’voulais pas que ça traîne

C’est pas long que ta photo

Elle reprenait le trajet

Vers mon porte-monnaie

Toi qui étais si beau

Moi à être écoutée

J’aurais parlé de toi

A m’en essouffler

Partout sur les toits

Des fois je me retenais

Pis je gardais pour moi

Combien je t’aimais

T’sais ça ne se disait pas

Pourtant tu étais petit

Tu tenais dans ma main

Quand je t’ai accueilli

Dans mon quotidien

Je t’ai vu grandir

Et semaine après semaine

Je t’ai laissé dormir

Ta tête contre la mienne

On se levait le matin

Je remplissais ton plat

Puis je remplissais le mien

Puis on déjeunait

Tu te jetais dans mes bras

Quand il fallait que je m’en aille

Tu voulais donc pas

Que je parte au travail

Puis là au travail

Ben je pensais à toi

En passant le rouleau

Sur ma jupe en soie

Puis le soir je m’arrêtais

À l’animalerie

T’acheter des jouets

T’acheter des gâteries

Les grands que je connais

Quand il arrive un drame

Il y a le monde au complet

Qui se rue sur leurs larmes

Il y a des bouquets de fleurs

Des cartes à la tonne

S’il faut que leur bonheur

S'écarte et s’endorme

Toi mon petit têtu

Toi mon doux complice

Ca y est je t’ai perdu

Puis je suis seule à être triste

Il y a tellement de rapaces

Qui conduisent trop vite

Pour les petits de ta race

Il n’y a pas de délit de fuite

T’as pris tes deux pattes

Les deux qui te restaient

Puis tu t’es traîné

Jusque sous le buisson

La voisine d’en face

T’as vu de son balcon

C’est comme ça que je t’ai retrouvé

Mon pauvre chaton

Les grands que je connais

Laissent pas leurs petits

Courir dans les rues

Quand s’en vient la nuit

Mais il n’y aura personne

Pour me dire «c'est pas ta faute»

Il faudra que je me pardonne

Un jour ou l’autre

Les grands que je connais

Ils gardent tout le temps

Dans leurs porte-monnaie

Leurs plus belles photos

Qu’ils tendent à bout de bras

Vers le premier venu

Qui se dira tout bas

«Le mien est plus beau»

Ben moi ta photo

Je la garderai sur moi

Malgré ce qu’on pensera

Malgré les ragots

Quand je la montrerai

Ben les yeux dans l’eau

Fièrement je dirai

«Il s’appelait Charlot»

De groten die ik ken

Ze houden de hele tijd

Dicht bij hun geld

In hun portemonnee

Een foto van een kind

Daar was hij vijf jaar oud

Nu heeft hij er acht

Hey wat vliegt de tijd

De groten die ik ken

hard huilen

Als hun jongere broer

Windjack op de rug

naar de kleuterschool gaan

Waar zweren zijn

De volwassenen kunnen worden toegestaan

Om een ​​zwaar hart te hebben

Maar ik hield mezelf

Toch een beetje ergernis

Als ik je dan liet zien

Ik wilde niet dat het zou slepen

Het duurt niet lang voordat je foto

Ze hervatte de reis

Naar mijn portemonnee

Jij die zo mooi was

Ik om naar te luisteren

Ik zou over je hebben gesproken

Om buiten adem te raken

Over de daken

Soms hield ik mezelf in

En ik hield mezelf

hoeveel ik van je hield

Je weet dat het niet werd gezegd

Toch was je klein

Je hield in mijn hand

Toen ik je verwelkomde

In mijn dagelijks leven

Ik zag je groeien

En week na week

ik laat je slapen

Jouw hoofd tegen de mijne

We zijn 's ochtends opgestaan

Ik was je gerecht aan het vullen

Toen vulde ik de mijne

Daarna hebben we geluncht

Je wierp jezelf in mijn armen

Toen ik moest gaan

Dus je wilde niet

Dat ik ga werken

Dan op het werk

Nou ik dacht aan je

De boekrol passeren

Op mijn zijden rok

Toen stopte ik 's nachts

Bij de dierenwinkel

speelgoed voor je kopen

koop lekkernijen voor jou

De groten die ik ken

Wanneer de tragedie toeslaat

Er is de hele wereld

Wie haast zich op hun tranen

Er zijn boeketten bloemen

Kaarten per ton

Als hun geluk moet

Trekt weg en valt in slaap

Jij mijn koppige kleintje

Jij mijn lieve medeplichtige

Dat is het, ik ben je kwijt

Dan ben ik alleen om verdrietig te zijn

Er zijn zoveel roofvogels

die te snel rijden?

Voor de kleintjes van je ras

Er is geen hit and run

Je hebt je twee benen genomen

De twee die je nog hebt

Dan sleep je jezelf

Onder de struiken

De buurman aan de overkant

Zag je vanaf zijn balkon?

Zo heb ik je gevonden

mijn arme katje

De groten die ik ken

laat hun kleintjes niet achter

Ren op straat

Wanneer de nacht komt

Maar er zal niemand zijn

Om me te vertellen "het is niet jouw schuld"

Ik zal mezelf moeten vergeven

Op een of andere dag

De groten die ik ken

Ze houden de hele tijd

In hun portemonnee

Hun beste foto's

Dat ze op armlengte reiken

Op weg naar de eerste

Wie zal fluisteren?

"De mijne is mooier"

Ben me je foto

Ik zal het bij me houden

Ondanks wat je zou denken

Ondanks de roddels

Als ik haar laat zien

Ben ogen in het water

Met trots zal ik zeggen

“Zijn naam was Charlot”