Ceux que l'on met au monde - Lynda Lemay

Ceux que l’on met au monde

Ne nous appartiennent pas

C’est ce que l’on nous montre

Et c’est ce que l’on croit

Ils ont une vie à vivre

On n’peut pas dessiner

Les chemins qu’ils vont suivre

Ils devront décider

C’est une belle histoire

Que cette indépendance

Une fois passés les boires

Et la petite enfance

Qu’il ne faille rien nouer

Qu’on ne puisse pas défaire

Que des nœuds pas serrés

Des boucles, si l’on préfère

Ceux que l’on aide à naître

Ne nous appartiennent pas

Ils sont ce qu’ils veulent être

Qu’on en soit fière ou pas

C’est ce que l’on nous dit

C’est ce qui est écrit

La bonne philosophie

La grande psychologie

Et voila que tu nais

Et que t’es pas normal

T’es dodu, t’es parfait

Le problème est mental

Et voilà que c’est pas vrai

Que tu vas faire ton chemin

Car t’arrêteras jamais

De n'être qu’un gamin

Tu fais tes premiers pas

On se laisse émouvoir

Mais les pas que tu feras

Ne te mèneront nulle part

Qui es-tu si t’es pas

Un adulte en devenir

Si c’est ma jupe à moi

Pour toujours qui t’attire

C’est pas c’qu’on m’avait dit

J'étais pas préparée

T’es a moi pour la vie

Le bon dieu c’est trompé

Et y a le diable qui rit

Dans sa barbe de feu

Et puis qui me punit

D’l’avoir prié un peu

Pour que tu m’appartiennes

À la vie, à la mort

Il t’a changé en teigne

Il t’a jeté un sort

T’es mon enfant d’amour

T’es mon enfant spécial

Un enfant pour toujours

Un cadeau des étoiles

Un enfant à jamais

Un enfant anormal

C’est ce que j'éspèrais

Alors pourquoi j’ai mal

J’aurais pas réussi

A me détacher de toi

Le destin est gentil

Tu n’e t’en iras pas

T’auras pas dix huit ans

De la même façon

Que ceux que le temps rend

Plus hommes que garçons

T’auras besoin de moi

Mon éternel enfant

Qui ne t’en iras pas

Vivre appartement

Ta jeunesse me suivra

Jusque dans ma vieillesse

Ton docteur a dit ça

C'était comme une promesse

Moi qui avais tellement peur

De te voir m'échapper

Voilà que ton petit cœur

Me jure fidélité

Toute ma vie durant

J’conserverai mes droit

Mes tâches de maman

Et tu m’appartiendras

Ceux que l’on met au monde

Ne nous appartiennent pas

C’est ce que l’on nous montre

Et c’est ce que l’on croit

C’est une belle histoire

Que cette histoire là

Mais voilà que surprise

Mon enfant m’appartient

Tu te fous de ce que disent

Les auteurs des bouquins

T’arrives et tu m’adores

Et tu me fais confiance

De tout ton petit corps

De toute ta différence

J’serai pas là de passage

Comme les autres parents

Qui font dans le mariage

Le duil de leur enfant

J’aurais le privilège

De te border chaque soir

Et certains jours de neige

De te mettre ton foulard

À l'âge où d’autres n’ont

Que cette visite rare

Qui vient et qui repart

Par soirs de réveillon

Tu seras le baton

De ma vieillesse précoce

En même temps que le boulet

Qui drainera mes forces

Tu ne connais que moi

Et ton ami pierrot

Que je te décrit tout bas

Quand tu vas faire dodo

Et tu prends pour acquis

Que je serais toujours là

Pour t’apprendre cette vie

Que tu n’apprendras pas

Car ta vie s’est figée

Mais la mienne passera

J’me surprends à souhaiter

Que tu trépasse avant moi

On ne peut pas t’admirer

Autant que je t’admire

Moi qui ai la fièrté

De te voir m’appartenir

J’voudrais pas qu’on t’insulte

Et qu’on s’adresse a toi

Comme à un pauvre adulte

Parce qu’on t’connaîtrait pas

Si le diable s’arrange

Pour que tu me survives

Que dieu me change en ange

Que je puisse te suivre

Ceux que l’on met au monde

Ne nous appartiennent pas

À moins de mettre au monde

Un enfant comme toi

C’est une belle histoire

Que celle qui est la notre

Pourtant je donnerais ma vie

Pour que tu sois comme les autres

Degenen die we in de wereld brengen

horen niet bij ons

Dit is wat we te zien krijgen

En dat is wat wij geloven

Ze hebben een leven om te leven

We kunnen niet tekenen

De paden die ze zullen volgen

Ze zullen moeten beslissen

Dat is een mooi verhaal

dat deze onafhankelijkheid

Eenmaal voorbij de drankjes

en vroege kinderjaren

U hoeft niets te binden

Dat kunnen we niet ongedaan maken

Alleen losse knopen

Loops, als je dat liever hebt

Degenen die we helpen geboren te worden

horen niet bij ons

Ze zijn wat ze willen zijn

Of we er nu trots op zijn of niet

Dat is wat ons is verteld

Dit is wat er staat geschreven

De juiste filosofie

De grote psychologie

En hier word je geboren

En je bent niet normaal

Je bent mollig, je bent perfect

Het probleem is mentaal

En dat is niet waar

Dat je je gang gaat

Want je zult nooit stoppen

Gewoon een kind zijn

Je zet je eerste stappen

We laten ons bewegen

Maar de stappen die je gaat nemen

Brengt je nergens

wie ben je als je dat niet bent?

Een opgroeiende volwassene

Als het mijn rok is

Voor altijd wie jou aantrekt

Dat is niet wat mij is verteld

ik was niet voorbereid

Je bent van mij voor het leven

De goede god heeft ongelijk

En daar is de duivel aan het lachen

In zijn vurige baard

En wie straft mij dan?

Een beetje gebeden hebben

Voor jou om bij mij te horen

Naar het leven, naar de dood

Hij veranderde je in een mot

Hij heeft je betoverd

Jij bent mijn liefdeskind

Jij bent mijn speciale kind

Een kind voor altijd

Een geschenk van de sterren

Een kind voor altijd

Een abnormaal kind

Daar hoopte ik op

Dus waarom heb ik pijn?

Het zou me niet gelukt zijn

Om me los te maken van jou

Het lot is vriendelijk

Je gaat niet weg

Je wordt geen achttien

Op dezelfde manier

dan degenen die de tijd maakt

Meer mannen dan jongens

Je hebt me nodig

mijn eeuwige kind

Wie gaat er niet weg

Woon appartement

Je jeugd zal me volgen

Tot mijn oude dag

uw dokter zei dat

Het was als een belofte

Ik die zo bang was

Om je te zien ontsnappen aan mij

Hier is je kleine hartje

Zweer me trouw

Heel mijn leven

Ik zal mijn rechten behouden

Mijn mama taken

En jij zult de mijne zijn

Degenen die we in de wereld brengen

horen niet bij ons

Dit is wat we te zien krijgen

En dat is wat wij geloven

Dat is een mooi verhaal

dat dit verhaal

Maar nu verrassing

Mijn kind is van mij

Het maakt je niet uit wat ze zeggen

De auteurs van de boeken

Je komt en je aanbidt me

En je vertrouwt me

Met heel je lijfje

Van al je verschil

Ik kom niet langs

Net als andere ouders

Wie doen in het huwelijk?

Het verlies van hun kind

Ik zou het voorrecht hebben

Om je elke nacht in te stoppen

En een paar sneeuwdagen

Om je sjaal om te doen

Op de leeftijd dat anderen dat hebben

Dat dit zeldzame bezoek

Wie komt en wie gaat?

Op oudejaarsavond

Jij zal het stokje zijn

Van mijn vroegrijpe ouderdom

Samen met de kanonskogel

dat zal mijn kracht uitputten

Je kent mij alleen

En je vriend Pierrot

Dat ik je in mijn adem beschrijf

Wanneer je gaat slapen

En je neemt voor lief

Dat ik er altijd zal zijn

Om je dit leven te leren

Dat leer je niet

Omdat je leven is bevroren

Maar de mijne gaat voorbij

Ik merk dat ik wens

Dat je voor mij sterft

Je kunt niet bewonderd worden

Zoveel als ik je bewonder

ik die de trots heb

Om te zien dat je van mij bent

Ik wil niet dat je beledigd wordt

En we praten met jou

Als een arme volwassene

Omdat we je niet zouden kennen

Als de duivel het regelt

Voor jou om mij te overleven

Moge God mij in een engel veranderen

Dat ik je kan volgen

Degenen die we in de wereld brengen

horen niet bij ons

Tenzij tijdens de bevalling

Een kind zoals jij

Dat is een mooi verhaal

Dan degene die van ons is

Toch zou ik mijn leven geven

Voor jou om te zijn zoals de anderen