Life Is a Long Time - Los Campesinos!

My brown eyes are two pools of mud

Resting in two dark moons

They turn the tide into a flood

And the bloodshot lines in the whites

Map every A-road in this town

All the glare of the city lights

Every cul-de-sac we’ve talked down

Over time they build up the city

And our arguments show it all

Every ring road, every motorway

Displayed in crease and wrinkle

Until my face is a map you have folded up

One hundred, one thousand times

You know it starts pretty rough

And ends up even worse

And what goes on in-between

I try to keep it out of my thoughts

Your blue eyes are like the deepest and warmest seas

As the salt elevates my body

They float my heart up past my teeth

And with the water and the Cypriot sun

Would your psoriasis bleach and be gone?

But would it fix the pallor of my skin?

Or would my freckles all meld into one?

Your body above me, sobbing down

My cheeks wet from your tears

They extinguish each of the burning thread

Veins flow down to my ears

Now they rest in two tiny reservoirs

That overfed the wedded canals

You know it starts pretty rough

And ends up even worse

And what goes on in-between

I try to keep it out of my thoughts

And life, life is a long time

Too long to my mind, too long by far

Between my waterfalls and your landslides

There’s cartography in every scar

Life, life is a long time

Too long to my mind, too long by far

Because it starts pretty rough

And ends up even worse

And what goes on in-between

I try to keep it out of my thoughts

You know it starts pretty rough

And ends up even worse

And what goes on in-between

I try to keep it out of my thoughts

You know it starts pretty rough

And ends up even worse

And what goes on in-between

I try to keep it out of my thoughts

You know it starts pretty rough

And ends up even worse

And what goes on in-between

I try to keep it out of my thoughts

Mijn bruine ogen zijn twee plassen modder

Rusten in twee donkere manen

Ze veranderen het tij in een overstroming

En de bloeddoorlopen lijnen in het wit

Breng elke A-weg in deze stad in kaart

Alle schittering van de stadslichten

Elke doodlopende straat die we hebben besproken

In de loop van de tijd bouwen ze de stad op

En onze argumenten laten het allemaal zien

Elke ringweg, elke snelweg

Weergegeven in vouw en kreuk

Tot mijn gezicht een kaart is die je hebt opgevouwen

Honderd, duizend keer

Je weet dat het nogal ruw begint

En eindigt nog erger

En wat er tussendoor gebeurt?

Ik probeer het uit mijn gedachten te houden

Je blauwe ogen zijn als de diepste en warmste zeeën

Terwijl het zout mijn lichaam verheft

Ze drijven mijn hart langs mijn tanden

En met het water en de Cypriotische zon

Zou je psoriasis bleken en weg zijn?

Maar zou het de bleekheid van mijn huid herstellen?

Of zouden mijn sproeten allemaal samensmelten tot één?

Je lichaam boven me, snikkend naar beneden

Mijn wangen nat van je tranen

Ze doven elk van de brandende draden

Aderen stromen naar mijn oren

Nu rusten ze in twee kleine reservoirs

Dat overvoerde de gehuwde grachten

Je weet dat het nogal ruw begint

En eindigt nog erger

En wat er tussendoor gebeurt?

Ik probeer het uit mijn gedachten te houden

En het leven, het leven duurt lang

Te lang naar mijn mening, verreweg te lang

Tussen mijn watervallen en jouw aardverschuivingen

Er zit cartografie in elk litteken

Het leven, het leven duurt lang

Te lang naar mijn mening, verreweg te lang

Omdat het nogal ruw begint

En eindigt nog erger

En wat er tussendoor gebeurt?

Ik probeer het uit mijn gedachten te houden

Je weet dat het nogal ruw begint

En eindigt nog erger

En wat er tussendoor gebeurt?

Ik probeer het uit mijn gedachten te houden

Je weet dat het nogal ruw begint

En eindigt nog erger

En wat er tussendoor gebeurt?

Ik probeer het uit mijn gedachten te houden

Je weet dat het nogal ruw begint

En eindigt nog erger

En wat er tussendoor gebeurt?

Ik probeer het uit mijn gedachten te houden