Let It Spill - Los Campesinos!

I was born atop a Winter’s hill, I took form as a ball in the virgin snow

that started on its slow descent, barely more than 27 years ago.

And every ounce my love has grown, I absorbed another flake,

when this avalanche has hit, imagine the mess I will make.

A tidal wave from the tears.

Will you toil in the garden to dig a well,

deep to the core of the earth?

They’ll sob enough to douse all the fires of

hell.

I see you with shovel in hand, your skirt billows above your knees,

envy the soil that fills their pores and this perverted breeze.

And I’m full to the brim

Pull me up to your mouth

Let it spill, let it spill

And I’m full to the brim

Flood the North to the South

Let it spill, let it spill

all over us two

I take no solace in coastal breezes cos the quay is sea minor without you

Béla Guttmann of love, curse all my exes to a life of celibacy

and then while you freed the doves, I shot them from the sky for taxidermy.

An every day disaster, a bread and butter tragedy,

I sunk an oil tanker off the shores of Galillee.

You’ll find me upside down in the belfry, cos baby I’m bats it is true.

Ik ben geboren op een winterheuvel, ik nam vorm aan als een bal in de maagdelijke sneeuw

dat begon aan zijn langzame afdaling, amper meer dan 27 jaar geleden.

En elk grammetje van mijn liefde is gegroeid, ik heb weer een vlok geabsorbeerd,

wanneer deze lawine heeft toegeslagen, stel je de puinhoop voor die ik zal maken.

Een vloedgolf van de tranen.

Zul je in de tuin zwoegen om een ​​put te graven,

diep naar de kern van de aarde?

Ze zullen genoeg snikken om alle vuren te blussen

hel.

Ik zie je met de schop in de hand, je rok wappert tot boven je knieën,

benijd de grond die hun poriën vult en deze perverse bries.

En ik zit tot de rand vol

Trek me naar je mond

Laat het morsen, laat het morsen

En ik zit tot de rand vol

Overstroom het noorden naar het zuiden

Laat het morsen, laat het morsen

over ons twee

Ik zoek geen troost in de kustbries, want de kade is zee-minor zonder jou

Béla Guttmann van liefde, vervloek al mijn exen tot een leven van celibaat

en terwijl jij de duiven bevrijdde, schoot ik ze uit de lucht voor taxidermie.

Een dagelijkse ramp, een tragedie van brood en boter,

Ik bracht een olietanker tot zinken voor de kust van Galillee.

Je vindt me ondersteboven in het belfort, want schat, ik ben vleermuizen, het is waar.