For Flotsam - Los Campesinos!

You say you are an old cassette that has gone and spilt its spool

you’re far more like a wet cardboard tube on this nightclub toilet floor.

As I describe my lonely, you listen very clear:

the last set of goalposts taken down, summer of odd numbered year.

She says «if you’re unhappy, then you gotta find the cure»

Well I prescribe me one more beer, beyond that I am unsure

May not be be all and end all, in my defence she is the whole

I’ve thrown my goalkeeper forward, she’s catenaccio

Flotsam, Jetsam and Spindrift: all the girls I have loved,

dumped to earth by a spendthrift, gilt angels from above.

And I saw God in the bathroom, I baptised him in sick

embraced him around his cistern «c'est la mort!, enough of this».

Knees knocking and

Blood flowing so

I want you to know that I want to.

And later she said something that stuck hard in my mind:

«we are their Capel Celyn, they gotta keep their slippers dry,

to empathise with Tory’s to invite upon disease,

a safer bet’s to pack your bags, go holiday in Eyam»

I will take you where the sun shines, cast shadows on your face,

crawl into their deepest recess, 'til I freeze or dehydrate

We’ll live and breathe it in real time, montage is for the dead

and my heart’s still doing Fosburys nowhere near finished yet

Je zegt dat je een oude cassette bent waarvan de spoel is gemorst?

je bent veel meer als een natte kartonnen buis op deze nachtclubtoiletvloer.

Zoals ik mijn eenzaamheid beschrijf, luister je heel duidelijk:

de laatste set van verwijderde doelpalen, zomer van oneven jaar.

Ze zegt "als je ongelukkig bent, dan moet je de remedie vinden"

Nou, ik schrijf me nog een biertje voor, verder weet ik het niet zeker

Mag niet alles zijn en alles eindigen, in mijn verdediging is zij het geheel

Ik heb mijn doelman naar voren gegooid, ze is catenaccio

Flotsam, Jetsam en Spindrift: alle meisjes van wie ik heb gehouden,

op aarde gedumpt door een verkwister, vergulde engelen van bovenaf.

En ik zag God in de badkamer, ik doopte hem in zieken

omhelsde hem rond zijn stortbak «c'est la mort!, genoeg van dit».

Knieën kloppen en

Bloed stroomt dus

Ik wil dat je weet dat ik dat wil.

En later zei ze iets dat me erg bij bleef:

«wij zijn hun Capel Celyn, ze moeten hun pantoffels droog houden,

om mee te voelen met Tory's om uit te nodigen bij ziekte,

een veiligere gok om je koffers te pakken, op vakantie te gaan in Eyam»

Ik neem je mee waar de zon schijnt, werp schaduwen op je gezicht,

kruipen in hun diepste holte, tot ik bevries of uitdroog

We leven en ademen het in realtime, montage is voor de doden

en mijn hart doet nog steeds Fosburys nog lang niet klaar