95, Rue Borsalino (J'me Confesse) - Lino

On a l'âge de nos actes, la sagesse de leurs conséquences

P’t-être qu’on serait différents loin d’nos ZAC?

Peut-être, mais c’qui est sûr, qu’l’homme qu’on devient

Dépend du môme qu’on a été, ces putains d’blessures

La daronne voulait qu’j’devienne toubib ou baveux

J’ai fait un bide grave, l'école et moi c’est Arafat et Sharon

Désolé M’sieur l’Commissaire, y’a qu’sur l’beat que j’passe aux aveux

La couronne j’braque nerveux, dope mon rap à la testostérone

J'étais un merdeux, plein d’attitude, peu d’ambition

Cauchemardeux, j’ai fait mes études dans un buisson

La putain d’cuisson?

Tu connais, l’son on l’aime saignant dans l’coin

Les mots crus, la tête brûlée à point sous l’bonnet

Check un-deux, on est microphone-toxo'

Reconnais qu’si t’es d’taille, t’es rare comme une putain sans proxo'

On est en 95, le morceau c’est «Balltrap», puissant

J’fête mes 20 piges au poste, menottes serrées jusqu’au sang

La chasse au flouze assassine l’innocence, comme grandir près des piquouzes

À l'âge bête dans une partouze, perdre son pucelage

Prête l’oreille, épouse ma cause ou pas

J’m’apprête à faire pousser des roses sur un tas d’bouse

J’t’emmène en virée dans les rues d’ma vie

Dans c’monde j’purge ma peine, j’sais pas combien d’temps j’ai à tirer

J’ai pété la vitre quand j’ai vu les portes du succès closes

J’me confesse

J’ai créé ma prose dans les rues d’la ville

La dalle j’connais, j’en parle peu par respect pour mes géniteurs

La drogue comme thérapeute

À la banque d’la morale j’suis débiteur, mec depuis ti-pe j’dérape

Dans l’collimateur des schmitts, j’glisse sur un terrain râpeux

C’est dans mes raps qu'ça s’ressent, j’ai eu l’vice précoce

L’odeur du sang, la pisse, les plans stressants

Depuis qu’on est gosses mes frangins et moi

Trop nombreux mais pas numérotés

On a expérimenté l’cheu-arra, déjà tout jeunes ça carrotait

Y’avait d’la joie dans nos trous à rat, c'était loin d'être Rio

Enfance bercée par les cris, menaces d’expulsion du proprio

On aime la vie alors on s’cramponne, prend la fourrure par la crinière

Mêmes paralysés par une rafale dans la moelle épinière

J’m’en tamponne, un chouia obsédé fallait l’présager

Gamin, j’ai fait des tonnes de trucs avec une conne plus âgée

J’reste enragé, j’vous emmerde, c’rap c’est mon blues

Sur ma mère, j’m’apprête à faire pousser des roses sur un tas d’bouse

J’t’emmène en virée dans les rues d’ma vie

Dans c’monde j’purge ma peine, j’sais pas combien d’temps j’ai à tirer

J’ai pété la vitre quand j’ai vu les portes du succès closes

J’me confesse

J’vais crier ma prose dans les rues d’la ville

Quand l’daron est parti, j'étais pas un homme, encore un merdeux

Paix à son âme, devant la somme d’emmerdes, m’man pleurait pour deux

J’attrape mon arme, mes pieds épousent le béton à merveille

Ses larmes j’les ai pas vues, trop occupé à rien foutre

Quand la rue surveille, le sort te shoote ou t’braque

J’ai rien trouvé d’mieux qu’ramener des tas d’flics retourner la baraque

Dire que l’destin nous a mal notés?

C’est ça

Y’a rien d’pire pour une mère que d’voir son fils mourir ou partir menotté

C’est ma rédemption d’délinquant, ce son m’foudroie

Ça nique le mental, comme voir son premier cadavre à cinq ans

Maintenant j’marche droit ou presque

J’ai trouvé un camp, béni mes proches

Seul l'échec viendra assassiner ma fresque

J’serai pas criminel, parc’que c’est c’que leurs statistiques disent

Le Ciel nous vise depuis l’péché originel

Oublie les pronostics, moi j’t’offre une virée dans mes shoes

2005 c’est Ärsenik, j’fais pousser des roses sur un tas d’bouse

J’t’emmène en virée dans les rues d’ma vie

Dans c’monde j’purge ma peine, j’sais pas combien d’temps j’ai à tirer

J’ai pété la vitre quand j’ai vu les portes du succès closes

J’me confesse

J’ai créé ma prose dans les rues d’la ville

La vie est une pute, on est ses michetons

À s’vendre, à s’shooter pour un bifton

C’est quoi l’but?

Maudis pas l’trou où tu chutes mais c’qui t’a mis dedans

J’crois ni au hasard ni aux accidents

J’me confesse

2005, 95 rue Borsalino

J’me confesse

Wij zijn het tijdperk van onze daden, de wijsheid van hun gevolgen

Misschien zouden we anders zijn dan onze ZAC?

Misschien, maar wat zeker is, dat de man die we worden?

Hangt af van het kind dat we waren, deze verdomde verwondingen

De daronne wilde dat ik dokter of kwijl zou worden

Ik had een serieuze flop, school en ik ben Arafat en Sharon

Sorry commissaris, het is alleen op het ritme dat ik beken

De kroon, ik ben nerveus, dope mijn rap met testosteron

Ik was een eikel, vol houding, weinig ambitie

Nachtmerrie, ik ben opgevoed in een struik

Het verdomde koken?

Je weet wel, het geluid dat we graag bloeden in de hoek

De rauwe woorden, het hoofd verbrand tot op de punt onder de motorkap

Controleer een-twee, we zijn microfoon-toxo'

Erken dat als je lang bent, je zeldzaam bent als een hoer zonder proxo'

Het is 95, het nummer is "Balltrap", krachtig

Ik vier mijn 20 jaar op het station, handboeien strak tot het bloed

Slush-jacht doodt onschuld, zoals opgroeien rond piquouzes

Op de domme leeftijd in een orgie, je maagdelijkheid verliezen

Luister, steun mijn zaak of niet

Ik sta op het punt rozen te kweken op een hoop mest

Ik neem je mee op een rit door de straten van mijn leven

In deze wereld zit ik mijn straf uit, ik weet niet hoe lang ik moet schieten

Ik brak het glas toen ik de deuren van succes gesloten zag

ik beken

Ik heb mijn proza ​​gemaakt in de straten van de stad

Ik ken de plaat, ik praat er niet veel over uit respect voor mijn ouders

Drugs als therapeuten

Bij de bank van moraliteit ben ik een schuldenaar, man sinds ti-pe ik slip

In het vizier van de schmitts glijd ik uit op ruwe grond

Het is in mijn raps dat het voelt, ik had de vroegrijpe ondeugd

De geur van bloed, pis, stressvolle plannen

Sinds we kinderen waren, ik en mijn broers

Te veel maar niet genummerd

We hebben geëxperimenteerd met de cheu-arra, al heel jong was het wortelen

Er was vreugde in onze rattenholen, het was verre van Rio

Jeugd opgeschrikt door geschreeuw, dreigementen met uitzetting van de huisbaas

We houden van het leven, dus we houden vol, pak de vacht bij de manen

Hetzelfde verlamd door een schot in het ruggenmerg

Kan me niet schelen, een tikkeltje geobsedeerd moest het voorspellen

Kid, ik heb heel veel gedaan met een oudere teef

Ik blijf boos, fuck you, het is rap, het is mijn blues

Op mijn moeder sta ik op het punt rozen te kweken op een hoop mest

Ik neem je mee op een rit door de straten van mijn leven

In deze wereld zit ik mijn straf uit, ik weet niet hoe lang ik moet schieten

Ik brak het glas toen ik de deuren van succes gesloten zag

ik beken

Ik ga mijn proza ​​schreeuwen in de straten van de stad

Toen de daron wegging, was ik geen man, nog steeds een shit

Vrede voor zijn ziel, voor de som van de stront, m'man huilde om twee

Ik pak mijn pistool, mijn voeten omhelzen het beton perfect

Haar tranen, ik heb ze niet gezien, te druk om niks te schelen

Wanneer de straat toekijkt, schiet het lot je neer of berooft je

Ik heb niets beters gevonden dan veel agenten terug te brengen om het huis terug te brengen

Om te zeggen dat het lot ons slecht heeft getekend?

Dat is het

Er is niets erger voor een moeder dan haar zoon te zien sterven of met handboeien om te gaan

Het is mijn verlossing als delinquent, dit geluid valt me ​​op

Het verpest de geest, alsof je je eerste lijk om vijf uur ziet

Nu loop ik rechtdoor of bijna

Ik heb een kamp gevonden, zegen mijn dierbaren

Alleen mislukking zal mijn fresco vermoorden

Ik zal geen crimineel zijn, want dat is wat hun statistieken zeggen

De hemel richt zich al op ons sinds de erfzonde

Vergeet de voorspellingen, ik bied je een ritje in mijn schoenen aan

2005 is Ärsenik, ik kweek rozen op een hoop mest

Ik neem je mee op een rit door de straten van mijn leven

In deze wereld zit ik mijn straf uit, ik weet niet hoe lang ik moet schieten

Ik brak het glas toen ik de deuren van succes gesloten zag

ik beken

Ik heb mijn proza ​​gemaakt in de straten van de stad

Het leven is een bitch, we zijn haar hoeren

Om te verkopen, om te schieten voor een bifton

Wat is het doel?

Vervloek niet het gat waar je valt, maar wat je erin heeft gestopt

Ik geloof niet in toeval of ongelukken

ik beken

2005, Borsalinostraat 95

ik beken