Rêves de môme - Lefa

J’suis dans les hauteurs, j’guette la city, l’Homme est toujours aussi p’tit

Si p’tit et pourtant si gourmand qu’il veut l’monde à ses pieds

L’avenir est susceptible, j’te mens pas, j’suis sceptique

D’après les signaux, c’est p’t-être bientôt la fin, faut l’accepter

J’suis pas fou, j’suis lucide, j’regarde la vérité dans l’blanc des yeux

Pendant qu’t’hallucines, tu noies l’poisson dans un verre de cidre

Eh mec, au fond, c’est toi qui décides, tu fais tes choix, tu les assumes

Les mauvais reviennent et t’pètent à la gueule comme une attaque à l’acide

À force de stagner, j’m’enracine, j’veux disparaître casser ma sim

J’suis contraint d’rester à mon poste, comme le guetteur à l’entrée d’la cité

D’l’encre noire pour noyer mes peines, du temps pour soigner mes plaies

Comme calmants, j’ai quelques bons souvenirs en tête que j’me passe en replay

Abîmé par le temps, j’suis plus le même qu’avant

J’ai plus les mêmes attentes que quand j'étais môme

J’ai fini par comprendre que j’changerai pas le monde

En enfilant ma cape comme un super-héros

Abîmé par le temps, j’suis plus le même qu’avant

J’ai plus les mêmes attentes que quand j'étais môme

J’ai fini par comprendre que j’changerai pas le monde

En enfilant ma cape comme un super-héros

Faut dire qu’la vie perd d’la valeur depuis l’invention d’la poudre à canon

Mais j’préfère mourir d’une balle que d’me jeter sous les roues d’un camion

Gagnons du time, épargnons-nous les formules de politesse, non, vraiment

Mon cœur est noir comme les traces que les bolides laissent en freinant

Effrayant, j’avance en m’frayant

Un chemin parmi des gens qui pensent que l’bonheur est payant

J’les ai regardés droit dans les yeuz, j’ai cru voir le néant

Hypnotisés par l’matériel comme les moustiques par les néons

J’suis Néo dans Matrix, j’y vois clair, ça m’attriste

Pendant qu’les gosses passent leur temps devant la plus grande oratrice

Dès l’plus jeune âge, sujets aux pulsions consommatrices

Pour finir dans les entrailles de la Terre qu’on traumatise

Abîmé par le temps, j’suis plus le même qu’avant

J’ai plus les mêmes attentes que quand j'étais môme

J’ai fini par comprendre que j’changerai pas le monde

En enfilant ma cape comme un super-héros

Abîmé par le temps, j’suis plus le même qu’avant

J’ai plus les mêmes attentes que quand j'étais môme

J’ai fini par comprendre que j’changerai pas le monde

En enfilant ma cape comme un super-héros

Abîmé par le temps, j’suis plus le même qu’avant

J’ai plus les mêmes attentes que quand j'étais môme

J’ai fini par comprendre que j’changerai pas le monde

En enfilant ma cape comme un super-héros

Ik ben in de hoogte, ik kijk naar de stad, de man is nog zo klein

Zo klein en toch zo hebzuchtig dat hij de wereld aan zijn voeten wil

De toekomst is waarschijnlijk, ik lieg niet tegen je, ik ben sceptisch

Uit de signalen kan het einde snel zijn, moet het accepteren

Ik ben niet gek, ik ben helder, ik kijk de waarheid in het wit van mijn ogen

Terwijl je hallucineert, verdrink je de vis in een glas cider

Hé man, uiteindelijk ben jij het die beslist, jij maakt je keuzes, jij bezit ze

De slechte komen terug en ontploffen in je gezicht als een zuuraanval

Door te stagneren, schiet ik wortel, ik wil verdwijnen, mijn sim breken

Ik ben genoodzaakt op mijn post te blijven, zoals de uitkijk bij de ingang van de stad

Zwarte inkt om mijn verdriet te verdrinken, tijd om mijn wonden te helen

Als kalmeringsmiddelen heb ik een aantal goede herinneringen in gedachten die ik in herhaling doorbreng

Beschadigd door de tijd, ik ben niet meer dezelfde als voorheen

Ik heb niet meer dezelfde verwachtingen als toen ik een kind was

Ik ben gaan begrijpen dat ik de wereld niet zal veranderen

Mijn cape aandoen als een superheld

Beschadigd door de tijd, ik ben niet meer dezelfde als voorheen

Ik heb niet meer dezelfde verwachtingen als toen ik een kind was

Ik ben gaan begrijpen dat ik de wereld niet zal veranderen

Mijn cape aandoen als een superheld

Moet zeggen dat het leven waarde verliest sinds de uitvinding van buskruit

Maar ik sterf liever aan een kogel dan mezelf onder de wielen van een vrachtwagen te werpen

Laten we wat tijd besparen, onszelf de beleefdheidsformules besparen, nee, echt

Mijn hart is zwart als de sporen die de auto's achterlaten bij het remmen

Eng, ik ga vooruit en maak mezelf bang

Een pad onder mensen die denken dat geluk loont

Ik keek ze recht in de ogen, ik dacht dat ik niets zag

Gehypnotiseerd door het materiaal zoals muggen door de neonlichten

Ik ben Neo in the Matrix, ik kan duidelijk zien, het maakt me verdrietig

Terwijl de kinderen hun tijd doorbrengen voor de grootste spreker

Van jongs af aan onderhevig aan consumentenimpulsen

Om te eindigen in de ingewanden van de aarde die we traumatiseren

Beschadigd door de tijd, ik ben niet meer dezelfde als voorheen

Ik heb niet meer dezelfde verwachtingen als toen ik een kind was

Ik ben gaan begrijpen dat ik de wereld niet zal veranderen

Mijn cape aandoen als een superheld

Beschadigd door de tijd, ik ben niet meer dezelfde als voorheen

Ik heb niet meer dezelfde verwachtingen als toen ik een kind was

Ik ben gaan begrijpen dat ik de wereld niet zal veranderen

Mijn cape aandoen als een superheld

Beschadigd door de tijd, ik ben niet meer dezelfde als voorheen

Ik heb niet meer dezelfde verwachtingen als toen ik een kind was

Ik ben gaan begrijpen dat ik de wereld niet zal veranderen

Mijn cape aandoen als een superheld