Vi åkte aldrig ut till havet - Lars Winnerbäck

Vi åkte aldrig ut till havet

Jag har svårt med horisonten

Jag sitter alltid bredvid den som kör

Och jag säger Inte till havet

Jag känner bra folk i Oslo

Vi kan vara där på fem timmar

Bara vi kommer ut från stan

Bara kommer härifrån

Vi åkte aldrig ut till öarna

Jag ser dem då och då på håll

Jag tror man måste veta nånting

Om man ska ut dit

Nånting jag inte kan

Jag ser plötsligt ett ansikte i mörkret

Nån står och stirrar genom fönstret

Det är väl säkert

Nån jag växte upp med som vill säga

Kolla hur det blev

Var du och såg den där konserten

Jag växte upp och fick barn

Jag målade om i lilla rummet

Blått som havet

Vi tog oss genom hela landet flera varv

Vi åkte ut som soldater

Eller kanske mer som jägare

Som till slut vänder hem från skogen utan räv

Jag tar en halv potatis

På den rikaste buffén

Jag fattar inte hur det kunde bli så

Jag vill bara inte ha

Vi åkte aldrig ut till havet

Men en gång satt vi fast i ett dike

Du vet när hjulen inte greppar

Och alla andra kör förbi

Såg du pojken med busskort

Hur han sakta for iväg

Nästan stilla som en vaggsång

Under björken ligger nycklarna

Och det blåser från havet

Till mitten hunnen på vår levnads vandring

Jag vill inte gå här ensam

Till slut satt till och med Napoleon på en ö

Och blickade ut mot horisonten

We gingen nooit de zee op

Ik heb moeite met de horizon

Ik zit altijd naast de chauffeur

En ik zeg niet tegen de zee

Ik ken goede mensen in Oslo

We kunnen er over vijf uur zijn

Alleen wij komen de stad uit

Kom hier net vandaan

We gingen nooit naar de eilanden

Ik zie ze af en toe van een afstand

Ik denk dat je iets moet weten

Als je naar buiten gaat

Iets wat ik niet weet

Ik zie ineens een gezicht in het donker

Iemand staart uit het raam

Dat is zeker

Iemand met wie ik ben opgegroeid is te zeggen

Kijk hoe het is geworden

Heb je naar dat concert gekeken?

Ik ben opgegroeid en had kinderen

Ik heb de kleine kamer opnieuw geverfd

Blauw als de zee

We hebben verschillende rondjes door het hele land gereden

We gingen uit als soldaten

Of misschien meer als jager

Wie keert uiteindelijk zonder vos terug uit het bos

Ik neem een ​​halve aardappel

Bij het rijkste buffet

Ik begrijp niet hoe het zo kan zijn

ik wil gewoon niet

We gingen nooit de zee op

Maar eens zaten we vast in een sloot

Je weet wanneer de wielen geen grip hebben

En alle anderen rijden voorbij

Heb je de jongen met de buspas gezien?

Hoe hij langzaam wegging

Bijna nog steeds als een slaapliedje

Onder de berk zijn de sleutels

En het waait uit de zee

Naar de middelste vrouw op de wandeling van ons leven

Ik wil hier niet alleen heen

Uiteindelijk zat zelfs Napoleon op een eiland

En keek naar de horizon