Söndermarken - Lars Winnerbäck

Så som himlen ser ut

En tisdag över skolans

Kommunala korridorer

Klockan fyra i oktober

Strax innan det mörknar

Och det luktar från bespisningen

Halvhjärtad husmanskost

Och löven ligger klistrade

Mot marken

Gråvita skyar

Tandläkarväder

Nån grävmaskin som sliter upp

En cykelväg vid fotbollsplan

Och nyponbuskar, nyponbuskar

Hela vägen nyponbuskar

Ser jag när jag blundar

Och nånstans där så blev jag

Den jag är

Jag ser gitarren i butiken

Symbolen för att skolka

Sagan om ett uppror

Drömmen om en högre höjd

Ett sjörövarskepp

Som blåser rätt in i Los Angeles

Och stjärnorna som glittrar

Och ingen jävel når mig

Nånsin mera

En enda ambition

Att få brudarna från Berga

Att skratta eller gråta

Och rymma över taken

Bort från regelboken, stöveltrampet

Tegelväggen, la isla bonita

Och de brandgula

Stolarna man staplar

På varandra

Parkeringshus byggdes

Ett litet steg för människan

Ett stort steg för betongen

Och den rotlösa känslan

Som ännu ett hinder

På vägen mot den råa romantiken

Och gitarren i butiken

Och flykten

Över taken

Man la klossar över ängen

Med små fönster och dörrar

Det var slogans överallt

Från alla medelbeiga firmor

Och en skivaffär i centrum

Som ett hål genom kulissen

Ut i verkligheten, drömmen

Ut till färgerna man bara

Ser på bio

Vi bildade band och blåste ringar

Drog med handen genom jorden

Fyllde naglarna med lera

Av all yta som vi skrapade

För nånstans under lagren

Av tätortstimotej

Bredde stora världen ut sig

Utan farthinder och Konsumkort

Och nypon

Vi satte båtarna i bäcken

Såg dem flyta in i tunneln

Kanske vidare mot Vättern

Och kanalen ut till Nordsjön

Över vågorna mot Irland

Ut på havet och sen blåsa

Iväg och aldrig komma tillbaka

Mer till bäcken

Där det började

Jag ser den gräddgula färgen

Den moderna men diskreta

En helhet får det enkla

Bara fälla upp och skruva

Men ändå alltid nåt

Som ville jaga och förvirra

Nåt som inte var Ikea

Nåt som inte hade lösningen

I kanten

Jag hör det inrökta ljudet

Från en replokal vid tågstation

Bland speditionslokaler

Och bortglömda depåer

Det stumma, dova skinnet

Och basen som darrar i gallret

Och glaset och det doftar

Just som asfalt gör

Om hösten

Vi gömde Fibban under stenen

Willes vin i busken

Hela dungen var ett mikro-Vegas

Ladan bytte hänglås

Och ovan allt en himmel

Liksom silad ifrån kusten

Med det lilla som blev över

Efter vågorna och stormarna

Och skummet

Jag kan inte återvända

En brottsplats måste vila

Flyktbilen är dumpad

Stålarna är rena

Nu bygger vi ett nytt hem

Startar upp och börjar om

Söndermarken jagar mig

Men jag är inte där

Zoals de lucht eruit ziet

Een dinsdag over school

Gemeentelijke gangen

Om vier uur in oktober

Net voor donker

En het ruikt vanuit de eetkamer

Halfslachtig thuis koken

En de bladeren zijn gelijmd

Naar de grond

Grijs-witte wolken

Tandheelkundige weer

Een graafmachine die verslijt

Een fietspad bij het voetbalveld

En rozenbottelstruiken, rozenbottelstruiken

Helemaal rozenbottelstruiken

Ik zie wanneer ik mijn ogen sluit

En ergens daar was ik

Wie ik ben

Ik zie de gitaar in de winkel

Het symbool voor spijbelen

Het verhaal van een opstand

De droom van een grotere hoogte

Een piratenschip

Dat waait recht in Los Angeles

En de sterren die fonkelen

En geen klootzak bereikt mij

steeds meer

Een enkele ambitie

Om de bruiden uit Berga te halen

Om te lachen of te huilen

En ontsnappen over de daken

Weg van het regelboek, de boottrampo

De bakstenen muur, la isla bonita

En de vurige geeltinten

De stoelen zijn gestapeld

Op elkaar

Parkeergarage gebouwd

Een kleine stap voor de mens

Een grote stap voor het beton

En het ontwortelde gevoel

Als een ander obstakel

Op weg naar de rauwe romantiek

En de gitaar in de winkel

en de ontsnapping

Over de daken

Ze legden blokken over de weide

Met kleine ramen en deuren

Overal waren slogans

Van alle middelgrote beige bedrijven

En een platenzaak in het centrum

Als een gat door de scènes

De werkelijkheid in, de droom

Uit naar de kleuren die je net hebt

Naar de bioscoop kijken

We vormden bands en bliezen ringen

Trekte zijn hand door de grond

Nagels gevuld met klei

Van al het oppervlak dat we hebben geschraapt

Voor ergens onder de lagen

Van stedelijke timothee

Wijd wereld wijd uit

Zonder verkeersdrempels en Consumentenkaarten

en rozenbottels

We zetten de boten in de kreek

Zag ze in de tunnel drijven

Misschien verder richting Vättern .meer

En het kanaal naar de Noordzee

Over de golven richting Ierland

Op zee en dan blazen

Ga weg en kom nooit meer terug

Meer naar de beek

Waar het begon

Ik zie de roomgele kleur

De moderne maar discrete

Een geheel wordt eenvoudig

Gewoon opvouwen en vastschroeven!

Maar toch altijd iets

Wie wilde jagen en verwarren?

Iets dat geen Ikea was

Iets dat niet de oplossing had

in de rand

Ik hoor het gerookte geluid

Vanuit een oefenruimte op het treinstation

Tussen expeditieruimten

En vergeten depots

De domme, doffe huid

En de basis trilt in het raster

En het glas en het ruikt

Net zoals asfalt dat doet

In de herfst

We verstopten Fibban onder de steen

Willes wijn in de bush

Het hele bos was een micro-Vegas

De schuur veranderde hangsloten

En vooral een hemel

Zoals gespannen van de kust

Met het weinige dat over was

Na de golven en stormen

En het schuim

Ik kan niet terugkeren

Een plaats delict moet rusten

De vluchtauto wordt gedumpt

Het staal is schoon

Nu bouwen we een nieuw huis

Opstarten en opnieuw beginnen

Söndermarken zit me achterna

Maar ik ben er niet