Höst på min planet - Lars Winnerbäck

Jag kanske borde åka utomlands

Du säger att jag borde se mig kring

Men jag har inte tid med någon annanstans

Har inte lust med massa «någonting»

Jag vill se frost ur varje sommardagg

Jag vill se skymning mitt i rusningen

Jag vill se vimlet byta ytterplagg

Jag vill se löven byta färg igen

Du säger att jag har en liten värld

Men den är större än begär

Jag vilar under himmelen

I höst på min planet

Jag sjunger för mig själv

Fastän jag vet

Att sånt kan kallas ensamhet

Nu sköljer luften över sommardamm

Nu landar folk och allting återgår

Nu går passionen och blir allvarsam

Om någon sådan ännu återstår

Jag blev utan, men jag klarar mig

Det finns en park vid Söder Mälarstrand

Dit kan man gå en stund och vila sig

Man kan få nog av all panik ibland

Det är nojor och normer, neuros och rosa neon

Och tomma tal i telefon

Jag vilar under himmelen

I höst på min planet

Jag sjunger för mig själv

Fastän jag vet

Att sånt kan kallas ensamhet

Persiennerna dras ner

Det mörknar och jag ber:

Låt mig bli din melankoliska vemodskavaljer

En nattlig promenad

I en höstmörk stad;

Jag kan inte önska mig nåt mer

Så jag åker inte utomlands

Förrän vintern fäller slutridå

Här är ett skådespel i höstlövsdans

Som jag vill se varenda meter på

Du säger att jag har en liten värld

Men den är snygg och full av flärd!

Jag vilar under himmelen

I höst på min planet

Jag sjunger för mig själv

Fastän jag vet

Att sånt kan kallas ensamhet

Jag vilar under himmelen

I höst på min planet

Jag dansar för mig själv

Fastän jag vet

Att sånt kan kallas ensamhet

Misschien moet ik naar het buitenland gaan

Je zegt dat ik rond moet kijken

Maar ik heb nergens anders tijd voor

Heb geen zin in veel "iets"

Ik wil de vorst van elke zomerdauw zien

Ik wil de schemering zien midden in de drukte

Ik wil de drukte van bovenkleding zien veranderen

Ik wil de bladeren weer van kleur zien veranderen

Je zegt dat ik een kleine wereld heb

Maar het is groter dan verlangen

Ik rust onder de hemel

Deze herfst op mijn planeet

Ik zing voor mezelf

Hoewel ik weet

Dat zoiets eenzaamheid kan worden genoemd

Nu spoelt de lucht over zomerstof

Nu landen mensen en komt alles terug

Nu gaat de passie en wordt het serieus

Als zoiets overblijft

Ik zat zonder, maar het lukt me

Er is een park bij Söder Mälarstrand

Je kunt er een tijdje heen gaan en uitrusten

Je kunt soms genoeg krijgen van alle paniek

Er zijn nojo's en normen, neuro's en roze neon

En lege nummers aan de telefoon

Ik rust onder de hemel

Deze herfst op mijn planeet

Ik zing voor mezelf

Hoewel ik weet

Dat zoiets eenzaamheid kan worden genoemd

De jaloezieën zijn naar beneden getrokken

Het wordt donker en ik bid:

Laat me je melancholische cavalier van melancholie zijn

Een nachtelijke wandeling

In een herfst donkere stad;

Ik kan niets meer wensen

Dus ik ga niet naar het buitenland

Voordat de winter het laatste doek laat vallen

Hier is een toneelstuk in herfstbladdansen

Waar ik elke meter op wil zien

Je zegt dat ik een kleine wereld heb

Maar het is stijlvol en vol flair!

Ik rust onder de hemel

Deze herfst op mijn planeet

Ik zing voor mezelf

Hoewel ik weet

Dat zoiets eenzaamheid kan worden genoemd

Ik rust onder de hemel

Deze herfst op mijn planeet

Ik dans voor mezelf

Hoewel ik weet

Dat zoiets eenzaamheid kan worden genoemd