Tvivel - Lars Winnerbäck

Du är fri och tar allting för givet, du kan skratta åt livet

Du lever för stunden, precis som jag

Det är nudlar och lånade pengar, du har grå efterslängar

Men lyckan i grunden, precis som jag

Vi är som personifierade Nittiotal

I ett virrvarr av chanser och val

Ont om rutiner, gott om dåliga vanor, gott om kitchiga planer

Jag lever för kicken, precis som du

Jag blir oinspirerad och ledsen av kraven och stressen

Jag har frihet i blicken, precis som du

Här står livet i farstun, så nära inpå

Men det är nåt som gnager ändå

Det kallas tvivel, det där som stör

Det kallas för en klump i magen och ett konstigt humör

Och jag ser hur du tänker på nåt

Hur du längtar dig bort

Som en fågel i bur

En obehaglig distans

En konstig känsla nånstans

Det känns tomt — eller hur?

Som ett kliande, svidande skavsår är den tomhet som kvarstår

När du somnar om natten, precis som jag

Utan mening på jakt efter ruset, genom dunket och bruset

Du lever för skratten, precis som jag

Vi är som flugor i smöret på nån annans kalas

Vi proppar i oss och vi vaknar som as *

Här ligger ångest och prylar i drivor, jag unnar mig skivor

Dom hjälper mot ledan, precis som du

Jag har tid, jag har lediga dagar, där jag sitter och klagar

Och längtar till fredan, precis som du

Kan du höra hur det låter i ditt vilsna skratt?

Kan du känna hur det gnager i natt?

Det kallas tvivel…

Här står livet i farstun, så nära inpå

Men det är nåt som gnager ändå

Det kallas tvivel…

Je bent vrij en neemt alles voor lief, je kunt lachen om het leven

Je leeft voor het moment, net als ik

Het is noedels en geleend geld, je hebt grijze strepen

Maar geluk is eigenlijk, net als ik

We zijn als gepersonaliseerde jaren negentig

In een wirwar van kansen en keuzes

Gebrek aan routines, veel slechte gewoonten, veel kitscherige plannen

Ik leef voor de kick, net als jij

Ik raak ongeïnspireerd en verdrietig door de eisen en stress

Ik heb vrijheid in mijn ogen, net als jij

Hier is het leven in de foyer, zo dichtbij

Maar het is toch iets dat knaagt

Het heet twijfel, het ding dat stoort

Het wordt een brok in de maag en een vreemde stemming genoemd

En ik zie hoe je over iets denkt

Hoe lang wil je weg?

Als een vogel in een kooi

Een ongemakkelijke afstand

Ergens een raar gevoel

Het voelt leeg - toch?

Als een jeukende, stekende schaafwond is de leegte die overblijft

Als je 's nachts in slaap valt, net als ik

Geen zin in de jacht op dronkenschap, door de dreun en het lawaai

Je leeft om te lachen, net als ik

We zijn als vliegen in de boter op andermans feestje

We proppen onszelf vol en worden wakker als *

Hier ligt angst en zo in drifts, ik trakteer mezelf op records

Ze helpen tegen verveling, net als jij

Ik heb tijd, ik heb vrije dagen, waar ik zit en klaag

En verlangt naar vrede, net als jij

Hoor je het geluid van je verloren lach?

Voel je hoe het 's nachts knaagt?

Dat heet twijfel...

Hier is het leven in de foyer, zo dichtbij

Maar het is toch iets dat knaagt

Dat heet twijfel...