Tretton trappor opp - Lars Winnerbäck

Du sa realism,

Nare jag fll och flg p samma gng.

Jag sov I fantasi och skrev en sng,

Och Du stod suckande och iakttog min dans

Fare ngot som egentligen inte fanns.

Jag skrek poesi

Och du stod kvar p jorden och sg p.

Du log, och jag frskte nog frst,

Men jag stod fngad I min drmda sagovrld

Och flngde runt I fnoskig flrd.

Och nu s stare jag vilsen hare bland brnda skepp

Och krda lopp.

Bland molnen finns det hopp,

Men p jorden stare min kropp.

Och min krlek finns minst tretton trappor opp,

I min drmda sagovrld.

Du sa «Altruism»,

Ett svrt ord som jag inte knde till.

I min vrld fare jag gra som jag vill.

S jag gick fram och sa «Du, dig vill jag ha»

Jag fick en kram och allt var bra.

S jag skrek «Romantik!»,

Du var nykter nog att sga «Kom,

Kom jag har ngonting vi mste prata om»

Och nykter utav vin och full av lngtan are det ltt

Att sga fel och tnka rtt

Nu gare mina tankar till en prins

Och till en sagofe

Som sitter p kaf,

Vid en blomstrande spalj,

Och bara blandar ut sin tid med lite te I min drmda sagovrld.

Du sa «Kom tillbaks

Nare du tappat dina vingar och kan g».

Sjlv hade jag ingenting att fresl,

S du klippte mina vingar och min himmel rasa' ner

Och allt blev mrkt och inget mer.

Och jag darrade av skrck,

Nare Du sa «Vlkommen till Verklighetens land!»

Hare hostar vi I sot och svett och sand.

Hare kan vi leva som dom vnner som vi are,

Bland alla andra som are hare

Men mina vingar vxer ut igen nare vinden

Stare ditt mrka hare,

Och jag tror nog du frstare

Nare jag far upp dit ingen nare,

Och nare jag vinkar ner till jorden dare du stare.

Je hebt realisme,

Toen ik viel en volgde tegelijkertijd.

Ik sliep in fantasie en schreef een lied,

En je stond zuchtend en keek naar mijn dans

Gevaar iets dat niet echt bestond.

Ik schreeuwde poëzie

En je stond op de grond en keek toe.

Je glimlachte, en ik vroeg waarschijnlijk eerst,

Maar ik zat gevangen in mijn droomwereld van sprookjes

En vloog rond in dwaze flirt.

En nu staar ik verdwaalde haas tussen verbrande schepen

En racen.

Tussen de wolken is hoop,

Maar op aarde staart mijn lichaam.

En mijn liefde is minstens dertien trappen omhoog,

In mijn droom sprookjeswereld.

Je zegt "altruïsme",

Een moeilijk woord dat ik niet kende.

In mijn wereld kan ik doen wat ik wil.

Dus ik ging naar voren en zei: "Jij, ik wil je"

Ik kreeg een knuffel en alles was in orde.

S Ik riep «Romantiek!»,

Je was nuchter genoeg om te zeggen: "Kom op,

Ik heb iets waar we over moeten praten »

En nuchter met wijn en vol verlangen zijn makkelijk

Verkeerd zeggen en goed denken

Nu gaan mijn gedachten naar een prins

En naar een sprookje

Zittend in een café,

Bij een bloeiend trellis,

En mix zijn tijd gewoon met wat thee in mijn droom sprookjeswereld.

Je zei: 'Kom terug'

Wanneer je je vleugels kwijt bent en kunt gaan ».

Zelf had ik niets te vrezen,

Dus je sneed mijn vleugels en mijn hemel stortte in

En alles werd donker en niets meer.

En ik beefde van angst,

Nare Je zei: "Welkom in het land van de werkelijkheid!"

Hier hoesten we in roet en zweet en zand.

Haas kunnen we leven als de vrienden die we zijn,

Onder alle anderen die haas zijn

Maar mijn vleugels groeien weer uit dichter bij de wind

Staar naar je donkere haas,

En ik denk dat je het eerst begrijpt

Als ik naar boven ga, komt er niemand,

En dichterbij zwaai ik naar de aarde, durf je te staren.