Järnvägsspår - Lars Winnerbäck

Det fladdrar till som I en drm

En pojke grver ner sitt fynd

Och rjer undan bevisen

Dom tysta kvllarna I snn

Dom hga lamporna som tnds

ver den spolade isen

Jag var inte ensam

Jag are inte ensam nu Vi knner varandra genom

Tusen fenomen

Du var redan dare

Min drm var redan du Den metalliska luften

Dare I ttiotalets sken

Du sger vl till om jag ska g Du sger till

Eller flj mig till dom gra, hga husen

Bakom jrnvgsspren

Om du vet vad du vill

Om du vet

Har du ingenting att hmta hare

Ingenting att hmta hare

Den lilla pojken I ett blnk

Med knna hrt mot frusen jord

Han gmmer nt drunder

Lnga rader av garage

Lnga rader av sm ord

Och allting som gick snder

Jag var inte sjuk

Fast lite blek I hyn

Nare dagarna gick framt

Blev jag kvar nn annanstans

Du tog mig in I cirkeln

Och begvade min syn

Med svande narkotika

Och vaken stimulans

Du sger vl till om jag ska g…

Det jag minns nare jag are hare

Det som verkligen satte spare

are skymningen och ljuset

Mellan husen dare vi var

Jag vet ingenting om dig

Inte om du ens frstare

Du var tonen frn en tid

Frn en vinter I en stad

Du sger vl till om jag ska g…

Het fladdert als In een drm

Een jongen graaft in zijn vondst

En haalt zijn schouders op voor het bewijs

De rustige avonden in het verleden

Die hoge lichten die aan gaan

ver het gewassen ijs

Ik was niet alleen

Ik ben nu niet alleen We kennen elkaar door

Duizend verschijnselen

Je durfde al

Mijn drm was jij al De metalen lucht

Durf in de twintigste eeuw

Je vertelt me ​​of ik zal g Je vertelt me

Of volg me naar die grijze, hoge huizen

Achter het spoor

Als je weet wat je wilt

Als u weet

Heb je niets te hmta hare

Niets te hmta hare

De kleine jongen In een oogwenk

Met knie hard tegen bevroren grond

Hij gmmer nt drunder

Lange rijen garages

Lange rijen kleine woorden

En alles wat er mis ging

ik was niet ziek

Hoewel een beetje bleek van huidskleur

Nare de dagen vorderden

Ben ik ergens anders gebleven?

Je bracht me in de cirkel

En smeekte mijn zicht

Met vallende verdovende middelen

En wakkere stimulatie

Zeg me of ik ga...

Wat ik me herinner, ben ik haas

Wat echt reserve

zijn de schemering en het licht

Tussen de huizen durven we te zijn

Ik weet niets over jou

Niet als je zelfs de eerste bent

Je was de toon van een tijd

Van een winter In een stad

Zeg me of ik ga...