En vän i solen - Lars Winnerbäck

Det är alltid nån debatt igång och jag kan inte se dom

Jag blir full av mörka tankar flera dar

Jag önskar att jag deltog lite mer i det sociala

Men jag behöver ha det mesta av mig kvar

Och det är vår i luften

Jag börjar tänka på Dalarö

Jag tänkte på dom somrarna med nytt perspektiv

Du var som en kung där bland herrskapens klippor

Gud vad du behövdes i mitt liv

Var vi såna du och jag som glider ifrån varann?

Eller tänker du att det bara var jag?

Jag kanske blev vad man kallar för «carried away»

Det såg så bra ut då, men allt var inte bra

Och med all vår smak för dekadent romantik

Dom där nätterna vid Stureplan känns så långt bort nu

Det tog så lång tid sen att hitta tillbaka till nåt värdigt

Men jag sjunker kanske lättare än du

Nu är häggen tillbaka snart och talgoxen sjunger

Nu är natten nästan kortare än dan

Tjugo år i Stockholm mellan guld och förluster

Det var du som visa mig allting här i stan

Och jag gifte mig i vår nu

Och du blev visst aldrig bjuden

Fast jag varit på alla dina bröllop vad jag vet

Det var ingenting som hände, bara dagarna som gick

Plus att vi ville ha det litet och diskret

Och jag fattar nästan aldrig nånting av det du gör

Och jag är ledsen att jag inte alltid orkar vara där

Men jag hoppas att jag skriver till en vän i solen

Jag hoppas du är lycklig och kär

Er is altijd een discussie gaande en ik kan ze niet zien

Ik word een aantal dagen vol duistere gedachten

Ik wou dat ik wat meer meedeed aan de sociale

Maar ik moet het meeste van mezelf houden

En het is lente in de lucht

Ik begin aan Dalarö . te denken

Ik dacht aan die zomers met een nieuw perspectief

Je was als een koning daar tussen de rotsen van de heerschappij

God wat je nodig had in mijn leven

Waren wij degenen die jij en ik uit elkaar glippen?

Of denk je dat ik het was?

Ik ben misschien geworden wat wordt genoemd "meegesleept"

Het zag er toen zo goed uit, maar niet alles was goed

En met al onze smaak voor decadente romantiek

Die nachten bij Stureplan voelen nu zo ver weg

Het duurde zo lang om weer iets waardigs te vinden

Maar ik kan gemakkelijker zinken dan jij

Nu is de havik snel terug en de koolmees zingt

Nu is de nacht bijna korter dan de dag

Twintig jaar Stockholm tussen goud en verliezen

Jij was het die me alles hier in de stad liet zien

En ik ben nu dit voorjaar getrouwd

En je bent waarschijnlijk nooit uitgenodigd

Hoewel ik naar al je bruiloften ben geweest voor zover ik weet

Er gebeurde niets, alleen de dagen die voorbij gingen

Bovendien wilden we het klein en discreet

En ik begrijp bijna nooit wat je doet

En het spijt me dat ik er niet altijd kan zijn

Maar ik hoop dat ik schrijf naar een vriend in de zon

Ik hoop dat je gelukkig en verliefd bent