Не ругайтесь! - Кукрыниксы

Нет любви ни к деревне, ни к городу,

Как же смог я ее донести?

Брошу все.

Отпущу себе бороду

И бродягой пойду по Руси.

Позабуду поэмы и книги,

Перекину за плечи суму.

Оттого что в полях забулдыге

Ветер больше поет, чем кому.

Припев:

Не ругайтесь!

Такое дело!

Не торговец я на слова.

Запрокинулась и отяжелела

Золотая моя голова.

Провоняю я редькой и луком

И, тревожа вечернюю гладь,

Буду громко сморкаться в руку

И во всем дурака валять.

И не нужно мне лучшей удачи,

Лишь забыться и слушать пургу.

Оттого, что без этих чудачеств

Я прожить на земле не могу.

Припев:

Не ругайтесь!

Такое дело!

Не торговец я на слова.

Запрокинулась и отяжелела

Золотая моя голова.

Не ругайтесь!

Такое дело!

Не торговец я на слова.

Запрокинулась и отяжелела

Золотая моя голова.

Er is geen liefde voor het dorp of de stad,

Hoe zou ik het kunnen overbrengen?

Ik laat alles vallen.

Ik laat mijn baard groeien

En ik ga als een zwerver naar Rusland.

Ik zal gedichten en boeken vergeten,

Ik zal een tas over mijn schouders gooien.

Omdat in de velden de klootzak

De wind zingt meer dan voor wie.

Refrein:

Niet vloeken!

Zo iets!

Ik ben geen handelaar in woorden.

Achterover gegooid en verzwaard

Mijn gouden hoofd

Ik stink naar radijs en uien

En, het avondoppervlak verstorend,

Ik zal mijn neus luid in mijn hand snuiten

En speel de dwaas in alles.

En ik heb geen meer geluk nodig

Gewoon vergeten en luisteren naar de sneeuwstorm.

Want zonder deze excentriciteiten

Ik kan niet op aarde leven.

Refrein:

Niet vloeken!

Zo iets!

Ik ben geen handelaar in woorden.

Achterover gegooid en verzwaard

Mijn gouden hoofd

Niet vloeken!

Zo iets!

Ik ben geen handelaar in woorden.

Achterover gegooid en verzwaard

Mijn gouden hoofd