Фаворит Солнца - Кукрыниксы

Боли нет, я ослеплен, и нет веры.

Как может свет мне дать все и без меры,

Так часто дарит он нам одинокий луч.

Я смотрю на небо — оно все нелепо,

И солнце в небе, я сам это небо,

Я дотянулся до грани и стал немым.

Свои имена я никак не менял,

Свои голоса я всегда узнавал,

Моими руками ломалась земля,

Своими словами я всех удивлял.

Солнца луч меня толкает и греет,

Несет поперек пути и не верит,

Что я, оказавшись один, без него, велик.

Как отец, меня коснется и спросит,

За все слова прожжет, за все с меня спросит,

И, лишь спустившись на землю, совсем сгорит

Свои имена я никак не менял,

Свои голоса я всегда узнавал,

Моими руками ломалась земля,

Своими словами я всех удивлял.

Er is geen pijn, ik ben verblind en er is geen geloof.

Hoe kan licht mij alles geven zonder mate,

Zo vaak geeft hij ons een eenzame straal.

Ik kijk naar de lucht - het is allemaal belachelijk,

En de zon staat aan de hemel, ik ben zelf deze hemel,

Ik bereikte de rand en werd stom.

Ik heb mijn namen niet veranderd,

Ik heb altijd mijn stemmen herkend

De aarde brak met mijn handen

Ik verraste iedereen met mijn woorden.

De zonnestraal duwt me en verwarmt me,

Het draagt ​​het pad over en gelooft niet

Dat ik, alleen zijn, zonder hem, geweldig is.

Als een vader zal hij me aanraken en vragen

Het zal branden voor alle woorden, het zal me om alles vragen,

En alleen als hij naar de grond is afgedaald, zal hij volledig branden

Ik heb mijn namen niet veranderd,

Ik heb altijd mijn stemmen herkend

De aarde brak met mijn handen

Ik verraste iedereen met mijn woorden.