Запрет отца - Король и Шут

Суров запрет сердитого отца,

Он не велит ей замуж выходить.

Но перед нею образ молодца,

Она его не может разлюбить.

Исчезновенье парня на селе

Родило в ней тревогу и печаль.

В тот день её отец повеселел,

Пропавшего в лесу ему не жаль.

Спустилась ночь, погасли фонари.

Девица в доме не смыкает глаз.

Вдруг слышит она шорох у двери.

Но кто решил явиться в этот час?

Гремят знакомые тяжёлые шаги,

Вот тьме застыл отцовский силуэт.

В руках мешок, торчат оттуда сапоги.

«Его загрызли волки, его больше нет».

К мешку девица тихо подошла.

«Я не могу поверить в этот вздор».

И мертвеца внутри она нашла,

Из головы его торчал большой топор!

«Ты только, дочка, батьку не брани,

Он бы не смог, поверь мне, дальше жить.

Он был в ужасных ранах и лежал в крови,

Я пожалел беднягу и решил добить».

Het verbod van een boze vader is hard,

Hij vertelt haar niet om te trouwen.

Maar voor haar staat het beeld van een jonge man,

Ze kan niet stoppen met van hem te houden.

De verdwijning van een man in het dorp

Het baarde haar zorgen en verdriet.

Op die dag vrolijkte haar vader op,

Hij heeft geen medelijden met de verdwaalden in het bos.

De avond viel, de lichten gingen uit.

Het meisje in huis sluit haar ogen niet.

Plots hoort ze geritsel aan de deur.

Maar wie heeft besloten om op dit uur te komen?

Bekende zware stappen rommelen,

Hier bevroor het silhouet van de vader in de duisternis.

In de handen van een tas steken laarzen daar uit.

"Hij werd gedood door wolven, hij is niet meer."

Het meisje liep stilletjes naar de tas toe.

"Ik kan deze onzin niet geloven."

En ze vond een dode man binnen,

Er stak een grote bijl uit zijn hoofd!

“Alleen jij, dochter, berisp papa niet,

Hij kon, geloof me, niet verder leven.

Hij had vreselijke wonden en lag in het bloed,

Ik kreeg medelijden met de arme kerel en besloot hem af te maken."